در کار حاضر به بررسی خواص ساختاری و الکترونی ترکیب bese در حالت انبوهه با استفاده از کد محاسباتی pwscf بر طبق محاسبات ابتدا به ساکن پرداخته ایم. با وجود این که مطالعات وسیع محاسباتی و تجربی بر روی انبوهه این ترکیب انجام شده است، تاکنون هیچ گونه پژوهشی بر روی نانوسیم این ترکیب صورت نگرفته است. بنابراین در کار حاضر با استفاده از نرم افزار xcrysdyen نانوسیم این ترکیب را در دو فاز ساختاری بلند روی در راستای ]111[ و وورتسایت در راستای ]0001[ شبیه سازی کرده ایم. سپس خواص ساختاری و الکترونی نانوسیم بریلیوم سلنید را, با استفاده از نظریه ی تابعی چگالی بر پایه تقریب شبه پتانسیل و تقریب شیب تعمیم یافته (gga) محاسبه کرده ایم. این خواص شامل انرژی همدوسی و چگالی حالت های ترکیب هستند, که تا قطر 20 آنگستروم محاسبه شده اند. به دلیل وجود پیوندهای شکسته شده در سطوح جانبی نانوسیم‏ها، انرژی همدوسی کم تر از مقدار مربوط به حالت انبوهه ی این ترکیب به دست آمد ولی با افزایش قطر نانوسیم‏ها، این انرژی به سمت مقدار آن در حالت انبوهه میل کرد. با مقایسه انرژی همدوسی نانوسیم بریلیوم سلنید در دو فاز ساختاری بلند روی و وورتسایت دریافتیم که بر خلاف حالت انبوهه، نانوسیم این ترکیب در فاز وورتسایت پایدارتر است و این نتیجه سازگاری خوبی با نتایج دیگران در نانوسیم ترکیب های مشابه دارد. همچنین اندازه گاف انرژی در این نانوسیم‏ به ازای قطرهای مختلف کم تر از مقدار حالت انبوهه ی آن به دست آمد و همانند انرژی همدوسی با افزایش قطر به مقدار آن در حالت انبوهه نزدیک می‏شود. کلمات کلیدی: نانوسیم، نظریه ی تابعی چگالی، شبه پتانسیل، تقریب شیب تعمیم یافته، انرژی همدوسی، چگالی حالت ها، گاف انرژی.

در این پژوهش نانوذره های tio2 توسط 4،4- متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات (mdi) اصلاح شده و از نانوذره-های tio2 اصلاح شده ی سطحی در پلی یورتان قطعه ای (spu) به منظور تهیه ی نانوآمیزه ی پلی یورتان/ دی اکسیدتیتانیوم اصلاح شده ی سطحی (spu/tio2-mdi) استفاده کردیم. همچنین mdi به عنوان مونومر برای سنتز spu نیز استفاده شده است. بنابراین سه پارهای ایزوسیانات- انتهایی از پلی تترامتیلن اکسید و mdi تهیه گردید و با استفاده از 1،4- بوتیلن گلیکول (bg) به عنوان زنجیرافزاینده در محل به یکدیگر متصل شده اند. رفتار نوری و حرارتی فیلم نازک شفاف و انعطاف پذیر تهیه شده از پلیمر spu و tio2 اصلاح شده ی سطحی توسط mdi (spu/tio2-mdi) با فیلم تهیه شده از پلیمر spu و نانوذره tio2 واکنش نداده (spu/tio2) و همچنین فیلم spu فاقد نانوذره مقایسه شده است. اصلاح سطحی tio2 توسط mdi دو ماکزیمم جذب کوتاه در طیف uv/vis drs نمونه tio2-mdi در nm 435 و nm 575 نشان می دهد. اگرچه وارد کردن نانوذره در پلیمر فقط 5 درصد وزنی بود، حضور نانوذره های tio2 و tio2-mdi در پلیمر spu سنتز شده به طور ویژه ای آستانه جذب پلیمر در ناحیه ی فرابنفش را افزایش می دهد. مطابق با ترموگرام tga، حدود 35% از گروه های هیدروکسیلی سطح نانوذره به وسیله ی mdi اصلاح شدند. با وجود آن که نانوذره های tio2-mdi یک تخریب حرارتی قابل توجه در دمای بالای °c 350 در مقایسه با نانوذره های tio2 اصلاح نشده نشان دادند، تفاوت ناچیز بین پایداری حرارتی spu فاقد نانوذره، spu/tio2 و spu/tio2-mdi وجود دارد. الگوهای یک مرحله ای تخریب نشان می دهد تخریب حرارتی 80-5 درصد وزنی spu/tio2 و spu/tio2-mdi به ترتیب در بازه ی حرارتی °c 482-355 و °c 471-343 انجام می شود. به علاوه، ترموگرام های dta دو تغییر گرماده برای spu/tio2 و spu/tio2-mdi در بازه ی حرارتی °c 440-330 نشان می دهد.