سفرهای ریلی جزو ارزانترین و ایمن ترین مدهای حمل ونقلی بین شهری در جهان محسوب می شوند و ایستگاه قطار حیاتی ترین بخش خطوط ریلی و رابط مردم با این سیستم حمل ونقل است. در طی 75 سالی که از احداث اولین خط ریلی در ایران می گذرد، خطوط ریلی در سطح کشور گسترش یافته و ایستگاه ها نیز متناسب با آن بیشتر شده اند اما ایستگاه تهران در این چند سال متناسب با افزایش تقاضا برای استفاده از خطوط ریلی گسترش نیافته است و در آینده با توجه به پیش بینی ورود بیش از 150 هزار نفر مسافر به این ایستگاه، نیاز به افزایش ظرفیت مسافری راه آهن در تهران بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. هدف از انجام این پایان نامه مکان یابی ایستگاه های راه آهن در تهران و افزایش ظرفیت مسافری خطوط ریلی تهران است. برای این منظور پارامترهای موثر در محل ایستگاه تعیین شده و چهار گزینه افزایش ظرفیت ایستگاه فعلی، ایجاد ایستگاه ترمینال برای مسیر مشهد، ایجاد ایستگاه ترمینال برای مسیر جنوب و انتقال ایستگاه به پرند به عنوان گزینه های محتمل در جهت افزایش ظرفیت خطوط ریلی مطرح گردید. پارامترهای موثر با استفاده از سیستم تصمیم گیری چندمعیاره فازی و نظر خبرگان مورد ارزیابی قرار گرفت و عدد فازی مرتبط با هر کدام از این معیارها با نظر خبرگان مشخص شد. با نظر کارشناسان در زمینه حمل ونقل و راه آهن وضعیت هر کدام از این گزینه ها نسبت به پارامترهای موثر با استفاده از متغیرهای زبانی سنجیده شد و نظرات با استفاده از روش topsis فازی مورد تحلیل قرار گرفت و گزینه های مطرح شده الویت بندی گردید. پس از بررسی گزینه ها با روش فوق مشخص شد، گزینه های مربوط به ایجاد ایستگاه ترمینال در بین گزینه ها دارای الویت بیشتری می باشد و ایجاد ایستگاه ترمینال برای مسیر مشهد، به عنوان گزینه ای با بیشترین الویت در جهت افزایش ظرفیت مسافری در تهران معرفی گردید.

امروزه با رشد سریع فناوری، رخداد فاصله دیجیتالی می تواند از مهمترین چالش های کشورها در توسعه اقتصادی محسوب شود، دولت ها به منظور برطرف کردن این مشکل در بین طبقات مختلف مردم اقدام به انجام برنامه های مداخله ای می نمایند اما با توجه به متفاوت بودن نیازهای دیجیتالی در بین اقشار مختلف مردم جامعه اجرای یک برنامه مداخله ای یکسان برای تمامی گروه های جمعیتی نتیجه بهینه ای ندارد، از طرفی برای بررسی عملکرد دولت ها به یافته های آماری کلی بسنده می شود و نیاز به توسعه روشی مناسب، برای سنجش تاثیر عملکرد دولت در انجام برنامه های مداخله ای احساس می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی مفهوم فاصله دیجیتالی، استخراج معیارهای تاثیرگذار در فاصله دیجیتالی و اولویت بندی معیارهای شناسایی شده با تکیه بر جامعه ایران می باشد تا با استفاده از این اولویت ها مدلی برای سنجش فاصله دیجیتالی ارائه گردد. برای همین منظور پس از مرور ادبیات موضوع و گزینش معیارهای تاثیر گذار، با تشکیل گروه خبرگان و استفاده از روش فرایند تحلیل سلسه مراتبی ، معیارهای مورد بحث اولویت بندی گردید و مدل نهایی پژوهش با تکیه بر نتایج فرایند تحلیل سلسله مراتبی، ادبیات موضوع و هم اندیشی با خبرگان توسعه داده شد. برای نشان دادن توانایی مدل در سنجش فاصله دیجیتالی نیازمند تست مدل در یک گروه مطالعاتی می باشد، به همین دلیل دو ابزار برای دریافت اطلاعات گروه مطالعاتی در زمینه فاصله دیجیتالی طراحی گردید. مدل ارائه شده با دریافت اطلاعات حاصله از دو ابزار فوق، با نشان دادن نقاط ضعف و قوت گروه مطالعاتی، میزان شکاف دیجیتالی را نشان داده و قابلیت برنامه ریزی هدفمند برای کاهش فاصله دیجیتالی گروه مورد نظر را ایجاد نموده است .