هدف این تحقیق مقایسه نقش تیپ های مختلف درختی به عنوان موانع بیولوژیک در کاهش آلودگی صوتی می باشد که اندازه گیری با دستگاه تراز سنج صوتی deltaohm hd9019 در پارک جنگلی چیتگر تهران صورت گرفت. اندازه گیری ها در 5 تکرار و در فواصل 10,20,30,40,50,75,100 متر در فرکانس های انتخابی باند اکتاوی (250-500-1000هرتز) و در 3 تیپ سوزنی برگ خالص ( کاج), پهن برگ خالص (اقاقیا) و تیپ آمیخته( سوزنی برگان و پهن برگان موجود در پارک) و یک منطقه بدون پوشش درختی با توپوگرافی مشابه به عنوان منطقه شاهد و در دو جهت عمود و مایل نسبت به منبع صوت صورت گرفت. با توجه به خزان پهن برگان برداشت ها در دو تیپ آمیخته و پهن برگ خالص در فصل بهار و خزان تکرار شد. میزان آلودگی صوتی منطقه نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر این نکته است که در منطقه مورد مطالعه میانگین تراز صوتی معادل بیش از مقادیر استاندارد ایران است. بیشترین میزان کاهش آلودگی صوتی درتیپ آمیخته و در فاصله 50 متری نسبت به منبع سر و صدا به مقدار کاهشی حدود 19/07 دسی بل آ و تفاوت میزان کاهش آلودگی صوتی برای تیپ های پهن برگ خالص و آمیخته در فصل سبز و خزان به ترتیب برابر7/29 و 9/73 دسی بل آ بود. از نظر جهت کاشت ردیف های مایل نسبت به منبع آلودگی صوتی حدود 3-4 دسی بل آ بیشتر میزان آلودگی صوتی را کاهش دادند. از طرفی با افزایش فرکانس میزان کاهش در آلودگی صوتی افزایش یافت.