یکی از نکات مهم که در انجام هرگونه استنباط آماری باید مد نظر قرار گیرد جمع آوری داده ها از طریق مکانیسمی است که به ما کمک کند قضاوت صحیحی پیرامون مسئله مورد بحث داشته باشیم. نمونه گیری تصادفی ساده مثالی رایج از چنین طرحی است که در بسیاری از موقعیت ها عملکرد مناسبی دارد. طرح های با ساختار پیچیده تر نظیر نمونه گیری طبقه ای، سیستماتیک و غیره نیز وجود دارند که هر یک در شرایط خاص به استخراج نمونه ای بهینه از جامعه منجر می شوند. نمونه گیری مجموعه رتبه دار روشی برای جمع آوری داده است که در آن ابتدا مجموعه ای از واحدهای نمونه گیری (که اعضای نمونه نهایی از بین آنها انتخاب می شود) نسبت به متغیر مورد نظر، تحت رتبه بندی تخمینی قرار گرفته و سپس بخش کوچکتری از آنها دقیقاً اندازه گیری می شوند. اطلاع حاصل از رتبه بندی نهفته در مشاهدات نمونه استخراج شده موجب می شود رویه های آماری توسعه یافته بر اساس این طرح نسبت به معادل خود در نمونه گیری تصادفی ساده (با فرض حجم نمونه یکسان) کاراتر باشند. در فصل 1، مفاهیم اساسی و برخی نتایج نظری که در ادامه نقش کلیدی دارند آمده است. در فصل 2، برآورد آنتروپی توزیع های پیوسته با استفاده از نمونه مجموعه رتبه دار (و برخی گونه های آن) و سپس کاربرد آن در آزمون نیکویی برازش بررسی می شود. در فصل 3، برآورد چندک در این طرح وقتی که اطلاع کمکی (میانگین معلوم) از جامعه در اختیار است به دست می آید. در فصل 4، برای واریانس جامعه به کمک بوت استرپ، برآورد فاصله ای معرفی شده است. در فصل 5، ابتدا برآورد درستنمایی ماکسیمم در توزیع نمایی بر اساس نمونه مجموعه رتبه دار سانسور شده و سپس آزمون فرضیه در مورد میانگین جامعه را مطالعه می کنیم. در انتها به بررسی دقیق تر برآوردگر کاپلان- مه یر می پردازیم

آئین دادرسی مهمترین تضمین کننده حقوق انسانها و از برجسته ترین عوامل تحقق عدالت اجتماعی، در عرصه قضایی، است. دادرسی کارآمد بدون سازمان دادرسی کارآمد امکان پذیر نیست. این امر و دغدغه دین مداری امور در جامعه اسلامی و نیز روشن ساختن گوشه ای از تاریخ حقوق اسلامی، نگارنده را بر آن داشت تا چگونگی سازمان دادرسی را در دوران مهم و تاثیر گذار صدراسلام یعنی دوران حکومت پیامبر اسلام (ص)، خلفای سه گانه و امام علی (ع) مورد بررسی و کاوش قرار دهد. این پژوهش با روش تاریخی و با بهره گیری از شیوه بازنگری یعنی نگریستن گذشته با دیدی امروزین و البته به دور از تحمیل اندیشه های جدید بر دوره مذکور انجام پذیرفته است. از این رو، با بر گرفتن ارکان چهارگانه سازمان دادرسی در نظام قضایی حال حاضر، یعنی مراجع قضایی، مامورین قضایی، معاضدین دادگستری و نهادهای نظارتی، و فحص و جستجو در منابع دست اول تاریخی، روایی، قضایی و ... ضمن روشن ساختن زوایای گوناگونی از این موضوع در صدر اسلام و پاسخگویی به سوالات متعددی در این زمینه، همچون نحوه حل و فصل منازعات (حکمیت و دادرسی)، صلاحیت های دادرسی، نقش مردم در دادرسی، نحوه انتخاب مامورین قضایی، انواع معاضدتهای قضایی آن عهد و چگونگی نظارت بر عمال و دادرسان و به ویژه سیر تحولی هر یک از مباحث در دوران مورد نظر، این فرضیه به اثبات رسیده است که: ؛سازمان دادرسی در دوران صدر اسلام، تحت تاثیر نیازها و ضرورت ها و با محوریت حق و عدالت، تغییر و تحول یافته است.؛ و بالاخره، این پژوهش، بهره گیری از روش تاریخی در استنباط احکام را به عنوان مقوله ای بسیار در خود تامل مطرح می سازد.