هدف اصلی این پژوهش، افزایش توان قضاوت حسابرسان دراظهار نظر نسبت به تداوم فعالیت شرکت ها با استفاده از مدل های آماری پیش بینی ورشکستگی به عنوان یک روش تحلیلی در ایران می باشد. اطلاعات لازم جهت بررسی هدف تحقیق با استفاده از پرسشنامه کتبی جمع آوری شد و جامعه آماری پژوهش، اعضای جامعه حسابداران رسمی در سال 1389 بودند. نتایج آزمون فرضیه های تحقیق حاکی از آن است که حسابرسان از مدل های پیش بینی ورشکستگی در موارد زیر استفاده نمی کنند: • به عنوان یک روش تحلیلی مفید برای کسب شواهد حسابرسی با ارزش درمورد تداوم فعالیت واحد تجاری. • به عنوان ابزاری برای کاهش (تعدیل) قضاوتی بودن (ذهنی بودن) ارزیابی تداوم فعالیت واحد تجاری. • برای شناسایی ریسک احتمالی حسابرسی در مرحله برنامه ریزی. • برای ارائه اظهار نظر کلی در مرحله پایانی. به علاوه بررسی ها نشان داد که استاندارد مرتبط با روش تحلیلی در حسابرسی، در مورد استفاده از مدل های پیش بینی ورشکستگی نیازمند توضیح و راهنمایی بیشتری می باشد و همچنین مدل های پیش بینی ورشکستگی می توانند در مرحله برنامه ریزی به حسابرسان کمک نمایند. هدف دیگر این تحقیق، تعیین میزان تفاوت اظهار نظرحسابرسان در ارزیابی تداوم فعالیت شرکت ها با استفاده و بدون استفاده از نتایج مدل های پیش بینی ورشکستگی بود. نتایج بدست آمده نشان داد که قضاوت حسابرسان در ارزیابی تداوم فعالیت واحد تجاری با استفاده از مدل های پیش بینی ورشکستگی با قضاوت آن ها بدون استفاده ازاین مدل ها تفاوت معنا دار دارد