هورمون های تیروئیدی نقش مهمی در متابولیسم اکسیداتیو پرندگان دارند. بالا رفتن میزان این هورمون ها سبب افزایش متابولیسم پایه وافزایش نیاز بدن به اکسیژن می شود. این امر سبب افزایش برون ده قلبی و افزایش فشار خون ریوی می گردد که با گذشت زمان سبب هیپرتروفی بطن راست و تجمع خون در وریدهای سیستمیک و هیپرتروفی بطن چپ می گردد. در مطالعه حاضر از 120 قطعه جوجه خروس یک روزه سویه تجاری راس استفاده گردید جوجه ها بطور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. این گروه ها شامل گروه کنترل(بدون درمان) و گروه های درمانی t3,t2.t1 بودند که به ترتیب میزان 500، 250، 125 میکروگرم به ازای هر کیلو گرم وزن زنده بدن دارو لووتیروکسین سدیم به صورت محلول در آب، از سن 14 تا 39 روزگی دریافت کردند. از سن 19 روزگی به بعد و با فواصل زمانی 5 روز یکبار از هر گروه 6 قطعه جوجه انتخاب و بعد از تعیین وزن بدن و تهیه الکتروکاردیوگرام، نمونه خون از ورید بال پرنده جهت بررسی سطح سرمی هورمون های تیروکسین (t4)وتری یدوتیرونین(t3)اخذ گردید.سپس پرنده را طبق روش های استاندارد، کشتار نموده و قفسه سینه را باز و پس از جداسازی عروق وچربی های اضافه اطراف قلب ، توزین قلب صورت گرفت و نسبت وزن قلب به وزن بدن محاسبه گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هیپرتیروئیدیسم ناشی از تجویز خوراکی داروی لووتیروکسین سدیم، بطور معنا داری سبب افزایش میزان پلاسمایی هورمون های تیروئیدی، نسبت وزن قلب به وزن بدن می گردد( p<0.05). از طرفی در اشتقاق iiالکتروکاردیوگرام میانگین دامنه موج (mv) s و میانگین فاصله (ms)s-tبا افزایش میزان داروی مصرفی به طور معنادار افزایش می یابد ( p<0.05). براساس نتایج مطالعه حاضر می توان اظهار داشت که هیپرتیروئیدیسم تجربی تغییرات معنا داری در عملکرد قلبی و اندازه قلب در جوجه گوشتی ایجاد می کند.