توسعه صنعت گردشگری امروزه به یکی از مهمترین موضوعات مدیریتی شهرها و کشورها تبدیل شده است. از جمله قابلیت های توسعه این صنعت در شهرها, وجود فضاهای سبز شهری است. حاشیه و اطراف رودخانه ها از جمله فضاهای سبز شهرها هستند که به عنوان مکان های تفرجی, از زمانهای دور مورد توجه شهروندان و گردشگران جهان, بوده اند. رود دره کن در غرب تهران, طولانی ترین و یکی از بزرگترین مسیل های شهر تهران, و از دیرباز محل تفریح و گردشگاه شهروندان تهرانی بوده است. لیکن نبود یک برنامه ریزی منسجم و کارآمد در ارتباط با این فضای شهری و در نتیجه, عدم توجه به قابلیت های زیست محیطی موجود باعث شده این محدوده شرایط نامطلوبی پیدا کرده و طی سالیان, کارآیی و اثربخشی لازم را برای تبدیل به یک مرکز گردشگری از دست داده است. لذا شناخت عوامل موثر و تآثیرگذار بر توسعه گردشگری در روددره ها و به ویژه روددره کن و برنامه ریزی برای این محدوده, با رویکرد برنامه ریزی شهری و با هدف بهبود معیارهای جغرافیایی- طبیعی, اقتصادی- اجتماعی و زیبا شناختی این منطقه, موضوع اصلی این پایان نامه انتخاب شده است. در راستای رسیدن به این هدف, پس از بررسی مفاهیم و مبانی و اصول برنامه ریزی مرتبط با موضوع, ابتدا چهار نمونه از تجربیات موفق جهانی در زمینه پارک های رودکناری مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته, سپس با جمع بندی مطالعات میدانی محیطی ، کالبدی ، اقتصادی – اجتماعی و بصری منطقه در قالب جدول swot و ارزیابی منابع, امکانات و شرایط موجود, در نهایت, رهنمودها, راهکارها و پیشنهادهایی برای توسعه گردشگری در روددره کن ارائه شده که به بهبود هر چه بیشتر جذابیت محیطی برای استفاده کنندگان از این گونه فضاها کمک می کند.