چکیده: امروزه توجه به قواعد انسانی جهانی و انطباق آن ها با اهداف و ارزش های شخصی و سازمانی موجب پیدایش مفهوم هوش اخلاقی به عنوان یک ظرفیت ذهنی برای عمل کردن در مسیر صحیح و درست گردیده است و از سوی دیگر توجه به میزان دلبستگی روانی فرد به شغل خود، اهمیت مفهوم درگیری شغلی را به عنوان عاملی مهم که به افزایش اثربخشی سازمان کمک می کند بیان می نماید. هوش اخلاقی و درگیری شغلی توجه بسیاری از پژوهشگران عصر حضر از جمله«لنیک و کیل» و«کانونگو» را به خود جلب نموده است. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی می باشد که جامعه آماری آن، شامل کارمندان دانشگاه شهید باهنر کرمان است. نمونه ای به حجم 215 نفر به روش تصادفی طبقه ای انتخاب و از پرسشنامه های استاندارد هوش اخلاقی و درگیری شغلی به عنوان ابزار پژوهش استفاده گردید. مهمترین یافته های این تحقیق عبارتند از اینکه هوش اخلاقی بیشترکارمندان دانشگاه شهید باهنر کرمان بالا بوده ولی درگیری شغلی بیشتر آنان پایین می باشد. بین میزان هوش اخلاقی کارمندان و میزان درگیری شغلی آن ها رابطه معنی داری وجود ندارد و در بین مولفه های هوش اخلاقی تنها بین میزان دلسوزی و درگیری شغلی کارمندان رابطه مستقیم ومعنی داری وجود دارد.