پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مدیریت خشم برکاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شد. روش این پژوهش با توجه به ماهیت، هدف و فرضیه های آن نیمه آزمایشی بوده است. بنابراین در مراحل مختلف انجام پژوهش از الگوی مطالعات تجربی پیروی شد. در این موقیعت پژوهشی آزمودنی ها به شیوه تصادفی از جامعه پژوهش( کلیه دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر تهران سال تحصیلی 89-1388 که مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای بودند) انتخاب شدند. حجم نمونه 36 نفر از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی منطقه 18 شهر تهران بود. برای گرد آوری اطلاعات از ابزار هایی همچون تاریخچه فردی، پرسشنامه علائم مرضی( فرم ویژه معلمان )، پرسشنامه بیان و صفت و حالت خشم اسپیلبرگراستفاده شد. پرسشنامه 57 ماده ای (staxi) شامل 6 مقیاس، 5 خرده مقیاس و یک شاخص بیان خشم است که اندازه کلی از بیان و کنترل خشم فراهم می کند. این پرسشنامه از روایی و پایایی کافی برخوردار بوده و اعتبار آن در پژوهش های متعدد مورد تأیید قرار گرفته است. در این پژوهش افراد به روش تصادفی در دو گروه گمارده شدند. آنگاه پیش آزمون در مورد آزمودنی های هر دو گروه اجرا گردید. سپس گروههای آزمایش و کنترل به طور تصادفی مشخص شدند. و بعد از آن در طول 2 ماه و در طی 8 جلسه(45 دقیقه ای)، برنامه آموزش مدیریت خشم به عنوان متغیر مستقل بر گروه آزمایش اعمال شد. بعد از اتمام این دوره پس آزمون برای اعضای هر دو گروه به مورد اجرا در آمد. در نهایت، براساس فرضیه های تحقیق و ماهیت داده های جمع آوری شده، از روش های آماری مناسب و برای برای تجزیه و تحلیل آماری از روش (t) مستقل استفاده شد. . نتایج پژوهش حاکی از آن است که فرضیه مبنی بر موثر بودن اثر بخشی آموزش مدیریت خشم برکاهش خشم کلامی در دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شهر تهران مورد تایید قرار گرفت و فرض صفر رد شد. و در مورد فرضیه اثر بخشی آموزش مدیریت خشم برکاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای، فرض پژوهش رد شد و فرض صفر تایید شد.