ضعف دستگاه خلافت عباسی و روی کار آمدن حکومت های شیعی در قرون 4و5 هجری باعث گردید شیعیان از آزادی های نسبی برخوردار شوند. تأسیس حکومت های مستقل و مقتدر در ایران و بین النهرین یکی از آروزهای ناتمام مردانی مانند مرداویج و دیگران بود که فرزندان بویه ماهیگیر به چنین آرزویی جامعه عمل پوشانده و توانستند اولین حکومت مستقل شیعی را در بخش های وسیعی از ایران و عراق تأسیس نمایند. آل بویه،مذهب شیعه امامیه داشتند و با سلطه ای که بر دستگاه خلافت ایجاد کرده بودند، قصد داشتند با تغییر خلافت از عباسی به علوی، یکی از علویان را به خلافت برسانند که بخاطر مسائل سیاسی از این کار احتراز نمودند، اما نقش آن ها در توسعه فرهنگ و معارف شیعه حائز اهمیت است. آل بویه به دلیل ویژگی های خاصی که از نظر حمایت از مذهب تشیع بعمل آوردند، شایسته بود که مورد توجه و بررسی قرار گیرند. هدف این تحقیق، بررسی نقش امرای آل بویه بر پیشبرد و ثبات مذهب تشیع در طول بیش از یک قرن حکومت در ایران و عراق است تا تأثیر فعالیت های مذهبی آن ها بر جامعه آن روزگار و دوران بعدی و هم چنین موانع و مشکلات سد راهشان بیشتر روشن شود.