طی سال های اخیر، توسعه پایدار به یکی از مهمترین اهداف سیاستی در سطح جهانی تبدیل شده است. مطالعات تجربی زیادی به منظور تعیین روابط بین رشد اقتصادی و کیفیت زیست محیطی انجام شده است. مدل تجربی به کار رفته در بیشتر این مطالعات به منحنی زیست محیطی کوزنتس (ekc) معروف است. هدف این تحقیق، برآورد یک مدل ekc تعدیل یافته است که در آن به جای مفاهیم رشد اقتصادی و محیط زیست از معیارهای توسعه و پایداری استفاده شده است؛ بطوری که معیار ناپایداری، مقدار منفی شاخص پس انداز خالص تعدیل شده و معیار توسعه ، شاخص توسعه انسانی در نظر گرفته شده است. جامعه آماری 20 کشور صادر کننده نفت و دوره بررسی 1990-2006 می باشد. برای برآورد مدل از روش داده های پانلی استفاده شده است. در تصریح مدل از متغیرهای وفور منابع، تولیدات کارخانه ای و متغیرهای نهادی حاکمیت قانون و اثربخشی دولت به عنوان متغیرهای کنترل استفاده گردیده است. نتایج تخمین، وجود یک رابطه به شکل u وارونه را بین توسعه انسانی و ناپایداری منابع در این گروه از کشورها تأیید می کند.