نام پژوهشگر: حیدر زرقی
رضا علیمردانی حیدر زرقی
به منظور بررسی اثر زمان شروع به تغذیه پس از هچ بر رشد بدن، توسعه¬ی دستگاه گوارش و هیستومورفومتری ژژنوم در بلدرچین ژاپنی آزمایشی با 120 قطعه جوجه¬ی یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 3 تیمار با 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارها شامل 3 زمان شروع به تغذیه (3، 24 و 48 ساعت پس از هچ) بودند. تمامی پرندگان پس از سپری شدن دوره¬ی محرومیت، به خوراک دسترسی آزاد داشتند. تأخیر در دسترسی به خوراک پس از هچ باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی به طور معنی¬دار شد (05/0p<). اگر چه بین تیمارهای مختلف در رابطه با سایر شاخص¬های عملکرد تولیدی مانند وزن در سن 15 روزگی، رشد روزانه و خوراک مصرفی 15-1 روزگی تفاوت معنی¬دار دیده نشد ولی با افزایش مدت زمان عدم دسترسی به خوراک شاخص¬های فوق کاهش یافتند. وزن نسبی (درصد از وزن بدن) اندام¬های گوارشی با افزایش مدت زمان عدم دسترسی به خوراک کاهش یافت که این کاهش وزن در 15 روزگی در مورد دئودنوم معنی¬دار شد (05/0p<). زمان شروع به تغذیه بر جذب زرده اثر معنی¬دار نداشت. سن بر هیستومورفومتری ژژنوم بلدرچین ژاپنی تأثیر معنی¬داری داشت به طوری که با افزایش سن تا 9 روزگی تمام پارامترها (طول پرز، عرض پرز، نسبت طول به عرض، عمق کریپت، ضخامت لایه¬ی عضلانی و سطح جذبی) افزایش نشان دادند. تمام پارامترها (طول پرز، عرض پرز، نسبت طول به عرض، عمق کریپت، ضخامت لایه¬ی عضلانی و سطح جذبی) در نیمه¬ی اول ژژنوم به طور معنی¬داری بیشتر از نیمه¬ی دوم بود. نتایج این مطالعه نشان داد که باید تغذیه¬ی بلدرچین¬ها بلافاصله پس از هچ آغاز شود و حداکثر زمان تأخیر در شروع به تغذیه بیش از 24 ساعت نباشد.
جابر یوسفی حیدر زرقی
به منظور بررسی اثر زمان شروع به تغذیه پس از هچ بر رشد بدن، توسعه¬یدستگاه گوارش و هیستومورفومتری دئودنوم در بلدرچین ژاپنی آزمایشی با 120 قطعه جوجه-ی یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 3 تیمار با 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارها شامل 3 زمان شروع به تغذیه (3، 24 و 48 ساعت پس از هچ) بودند. تمامی پرندگان پس از سپری شدن دوره¬ی محرومیت، به خوراک دسترسی آزاد داشتند. تأخیر در دسترسی به خوراک پس از هچ باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی به طور معنی¬دار شد (05/0p<). اگر چه بین تیمارهای مختلف در رابطه با سایر شاخص¬های عملکرد تولیدی مانند وزن در سن 15 روزگی، رشد روزانه و خوراک مصرفی 15-1 روزگی تفاوت معنی¬دار نشد ولی با افزایش مدت زمان عدم دسترسی به خوراک شاخص¬های فوق کاهش یافتند. وزن نسبی (درصد از وزن بدن) اندام¬های گوارشی با افزایش مدت زمان عدم دسترسی به خوراک کاهش یافت که این کاهش وزن در 15 روزگی در مورد دئودنوم معنی¬دار شد (05/0p<). زمان شروع به تغذیه بر جذب زرده اثر معنی¬دار نداشت. اثر سن بر هیستومورفومتری دئودنوم بلدرچین ژاپنی معنی¬دار شد به طوری که با افزایش سن تا 9 روزگی تمام پارامترها (طول ویلی، عرض ویلی، نسبت طول به عرض، عمق کریپت، ضخامت لایه¬ی عضلانی و سطح جذبی) افزایش نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان دادند که باید تغذیه¬ی بلدرچین¬ها بلافاصله پس از هچ آغاز شود و حداکثر زمان تأخیر در شروع به تغذیه بیش از 24 ساعت نباشد. کلمات کلیدی: بلدرچینژاپنی، زمان شروع به تغذیه، توسعه و هیستومورفومتری دستگاه گوارش، عملکرد
هما نوربخش حیدر زرقی
با توجه به ارزش اقتصادی بالای پرورش بلدرچین و به جهت ارتقاء این صنعت و افزایش بهره وری آن در کشور، انجام تحقیقات کاربردی و پایه از جمله شناخت دقیق ساختارهای بافتی ارگان های بدن این پرنده به خصوص دستگاه گوارش ضروری به نظر می رسد. زبان پرنده همراه با ارگان های دیگر دستگاه گوارش نقش مهمی در تغذیه پرنده دارد. در این تحقیق تکامل ساختار بافتی زبان بلدرچین ار تولد تا بلوغ بررسی می شود. به این منظور پنجاه قطعه جوجه¬ی یک روزه¬ی بلدرچین از یک موسسه¬ی جوجه کشی استان خراسان رضوی تهیه و تحت شرایط کنترل شده¬ی دما، رطوبت و روشنایی مداوم پرورش یافته و پس از وزن کشی با بریدن عروق ناحیه گردن کشته شدند. سپس سر پرنده جدا گردید و برشی بین نوک بالا و پایین داده شد سپس زبان از ریشه جدا گردید و نمونه های بافتی از نوک بدنه و ریشه زبان تهیه و در فرمالین 10% فیکس گردید. بعد از انجام مراحل تهیه نمونه بافتی، لامهای بافتی با رنگ معمولی هماتوکسیلین و ائوزین و رنگ آمیزی های اختصاصی پریودیک اسید شیف و آلسین بلو با زمینه ون گیسون رنگ آمیزی شدند و در مرحله آخر بوسیله میکروسکوپ نوری دوربیندار مطالعات هیستومورفومتری بر روی تصاویر بافتی انجام شد. نتایج نشان داد: ضخامت اپی تلیوم پشتی در تمام قسمت های زبان بیشتر از اپی تلیوم شکمی است، بافت پوششی در تمام سنین از نوع سنگفرشی مطبق کراتینه است،که این شاخی شدن شدن بافت در بخش شکمی به وضوح خیلی بیشتری نسبت به بخش پشتی دیده می شود.بافت همبند در زیر غشا پایه در قسمت اپی تلیوم پشتی از نوع متراکم و در قسمت اپی تلیوم شکمی از نوع سست است، غدد بزاقی زبان از یک روزگی بیشتر از نوع سروزی است ولی غدد موکوسی نیز دیده می شوند. شکل واحدهای ترشحی غدد سروزی از نوع لوله¬ای آلوئولی مرکب در تمام سنین و غدد موکوسی ترشحات موکوپلی ساکاریدی خنثی و اسیدی دارند.در تمام مقطع سنی در داخل بدنه و تا نزدیک نوک غضروفی از نوع شفاف دیده می¬شود که در بخش عقبی زبان دو قسمتی و در بخش جلو و نوک به هم متصل و یک قسمتی می شوند. این غضروف از سن 30 روزگی با بالا روند استخوانی شدن را طی می کند،حدود 26 پرز مکانیکی یا مخروطی به طور ماکروسکوپی در سطح زبان دیده می شود اما در مقاطع گرفته شده در زیر میکروسکوپ تنها 3 پرز کوتاه شبیه پرزهای نخی در بخش بالا و میانی بدنه و یک پرز مشخص مکانیکی در بخش عقب(ریشه)زبان مشاهده گردید، پرز چشایی و جوانه چشایی در نمونه های تهیه شده مشاهده نگردید.
محمد امین دانشور فرد حیدر زرقی
با توجه به رشد سریع و راندمان بالای بلدرچین، تولید تخم بالا ، بلوغ جنسی سریع و خصوصیات مطلوب گوشت، پرورش بلدرچین در کشور از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. در این تحقیق به مطالعه اثر زمان شروع به تغذیه پس از هچ بر رشد پرنده، توسعه دستگاه گوارشی و تغییر هیستومورفومتری پیش معده و سنگدان بلدرچین پرداختیم، در ابتدا 120 قطعه جوجه یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 3 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی تهیه گردید، تیمارها در 3 گروه قرار گرفتند که شامل: شروع به تغذیه بعد از 3 ، 24 و 48 ساعت از هچ بودند، سپس نمونه¬های بافتی از پیش معده و سنگدان در روزهای 1،3،9،15 تهیه و بعد از فیکس و آماده نمودن بافت، برش های 6 میکرونی تهیه و به وسیله رنگ های هماتوکسیلین ائوزین، پریودیک اسید شیف با زمینه پیک ایندیگو، و آلسین بلو با زمینه ون گیسون رنگ¬آمیزی شدند و هیستوموفومتری لایه های مختلف بافتی در آنها انجام گرفت. نتایج نشان داد تاخیر در دسترسی به خوراک پس از هچ باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری می¬گردد. پرندگان تغذیه شده بلافاصله بعد از هچ دارای میانگین وزن و وزن نسبی دستگاه گوارش بالاتری بودند. مطالعات نشان داد که ضخامت لایه غده ای در پیش معده بطور معنی داری در گروه 3( 48 ساعت گرسنگی) افزایش یافت و ضخامت لایه ماهیچه ای در سنگدان در گروه 3 بطور معنی¬داری افزایش و ضخامت لایه کوئیلین در این گروه کاهش یافت. با توجه به داده¬های بدست آمده که برای اولین بار در بلدرچین انجام شده است پیشنهاد می¬گردد که در اولین ساعت پس از هچ تغذیه جوجه های بلدرچین شروع شده تا از آثار نامطلوب تاخیر در شروع تغذیه پس ار هچ جلوگیری گردد.
مصطفی اصغری زهره سعادت فر
به منظور بررسی اثر زمان شروع به تغذیه پس از هچ بر رشد بدن، توسعه¬ی دستگاه گوارش و هیستومورفومتری ایلئوم در بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با 120 قطعه جوجه¬ی یک روزه در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 3 تیمار با 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمارها شامل 3 زمان شروع به تغذیه (3، 24 و 48 ساعت پس از هچ) بودند. نمونه گیری از قسمت میانی ایلئوم در روزهای 12،9،6،3،1و15 با 4 بار تکرار صورت گرفت.پس از نمونه گیری، نمونه ها به مدت 24 ساعت در فرمالین 10 درصد تثبیت شدند و سپس با دستگاه اتوماتیک، نمونه ها جهت قالب گیری و برش آماده گردیدند. 88 لام تهیه شده با رنگ آمیزی های هماتوکسیلین و ائوزین،پاس،آلسین بلو و ون گیسون رنگ آمیزی شدند.پس از تهیه تصاویر بافتی در مراحل مختلف سنی، اندازه گیری فراسنجه های بافتی شامل طول ویلی، عرض ویلی، نسبت طول به عرض، سطح جذبی، عمق کریپت غدد لیبرکوهن و ضخامت لایه های زیرمخاط، عضلانی و سروزی، با میکروسکوپ نوری مجهز به دوربین و نرم¬افزار (dp2-bsw) (ver.1.3) صورت گرفت. داده های بدست آمده با نرم افزار آماری sas و مدل عمومی خطی glm مورد تجزیه آماری قرار گرفت. میانگین¬ها با استفاده از آزمون دانکن در سطح احتمال (p<0/05)مقایسه شد. نتیجه گیری به این شرح می باشد که تأخیر در زمان خوراک دهی پس از هچ بر هیستومورفومتری ایلئوم در بین تیمارها در روزهای اول و سوم که محدودیت غذایی وجود داشت موثر بود و در سایر روزها از لحاظ آماری معنی دار نبود. تأخیر در زمان خوراک دهی پس از هچ باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی به طور معنی¬دار شد (p<0/05). اگرچه بین تیمارهای مختلف در رابطه با سایر شاخص¬های عملکرد تولیدی مانند وزن در سن 15 روزگی، رشد روزانه و خوراک مصرفی 15-1 روزگی تفاوت معنی¬دار دیده نشد ولی با افزایش مدت زمان عدم خوراک دهی شاخص¬های فوق کاهش یافتند. سن بر هیستومورفومتری ایلئوم بلدرچین ژاپنی تأثیر معنی داری داشت به طوری که با افزایش سن تا پایان هفته ی اول تمام پارامترها (طول پرز، عرض پرز، نسبت طول به عرض، عمق کریپت، ضخامت لایه¬ی زیرمخاطی،ضخامت لایه¬ی عضلانی،ضخامت لایه سروزی و سطح جذبی) افزایش معنی داری (p<0/05)نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که باید تغذیه ی بلدرچین¬ها بلافاصله پس از هچ آغاز شود.
حیدر زرقی جواد آرشامی
چکیده ندارد.