از آنجایی که آبخوان های آهکی معمولاً دارای کیفیت آب بالاتری نسبت به آبخوان های آبرفتی می باشند، قوانینی در وزارت نیرو وضع شده، که به موجب آن آبخوان های کارستی نباید مورد استفاده بخش کشاورزی واقع شوند و فقط برای آب شرب مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق هدف بررسی وجود ارتباط هیدرولیکی بین آبخوان های آبرفتی و آبخوان های آهکی موجود در زیرین آنها در دشت های اسلام آباد غرب و ذهاب در استان کرمانشاه می باشد. به منظور بررسی خصوصیات هیدرودینامیکی آبخوان های دشت ذهاب شش سری داده ی آزمایش پمپاژ با دبی ثابت و 16 سری داده ی افت پلّه ای با استفاده از نرم افزار تخصصی aquifer win32 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. همچنین 13 سری داده افت پلّه ای با استفاده از این نرم افزار برای بررسی خصوصیات هیدرودینامیکی آبخوان های دشت اسلام آباد غرب ارزیابی شده است. قابل ذکر است که در این دشت ها هر دو نوع آبخوان آبرفتی و آبخوان آبرفتی-آهکی وجود دارد. نتایج به دست آمده نشان می دهدکه در هر دو منطقه قابلیت انتقال، دبی ویژه و شاخص ناهمگنی برای آبخوان های آبرفتی–آهکی بیشتر از آبخوان های آبرفتی می باشد، در حالی که آبخوان های آبرفتی از مقدار افت ویژه بالاتری نسبت به آبخوان آبرفتی–آهکی برخوردار می باشند. در تیر ماه 1389 از چاه های موجود در دشت های ذهاب واسلام آباد غرب به ترتیب 13 و 11 نمونه جهت بررسی خصوصیات هیدروژئوشیمیایی برداشت شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های دریافتی نشان می دهدکه در دشت ذهاب هدایت الکتریکی در جهت جریان آب زیرزمینی (از غرب به شرق) از 500 به 900 میکروموس بر سانتیمتر و در دشت اسلام آباد غرب نیز در جهت جریان (از شمال غرب به جنوب شرق) از 450 تا 800 میکروموس بر سانتیمتر افزایش می یابد. همچنین این نتایج نشان می دهد که در دشت اسلام آباد غرب ورود آب از سازند گچساران که در قسمت مرکزی دشت رخنمون دارد، باعث تخریب کیفیت آب زیرزمینی این دشت گردیده است. همچنین بررسی نقشه پتانسیل، نمودارهای ترکیبی و کیفی آب زیرزمینی دشت های مورد مطالعه نشان می دهد که بین آبخوان های آبرفتی و آبخوان های آهکی ارتباط هیدروژئولوژیکی وجود دارد به گونه ای که آبخوان های آبرفتی از آبخوان های آهکی مجاور یا زیرین تغذیه می شوند.