این آزمایش به منظور بررسی اثر دگرآسیبی عصاره برگ گردو ایرانی بر ریحان، مرزه و جعفری در سال 1388 در گلخانه گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان انجام شد. گیاهان در دو مرحله جوانه زنی و سه تا چهار برگی تحت تیمار با غلظت های 16، 25، 50 و 100 درصد عصاره برگ گردو قرار گرفتند. شاخص های جوانه زنی بذر و برخی صفات مرفولوژیک و فیزیولوژیک گیاهان ارزیابی شدند. نتایج نشان داد با افزایش غلظت عصاره برگ گردو درصد جوانه-زنی، طول ساقه چه و ریشه چه, وزن تر ساقه چه و ریشه چه کاهش یافت. ارتفاع ساقه مرزه با افزایش غلظت عصاره برگ گردو افزایش یافت. تغییر معنی داری در وزن خشک ساقه چه ریحان و جعفری مشاهده نشد. سطح برگ و پروتئین تحت تاثیر افزایش غلظت عصاره برگ گردو کاهش یافت. در مرزه وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه، میزان کلروفیل a، b و کلروفیل کل با افزایش غلظت عصاره کاهش یافت ولی در ریحان و جعفری تغییری نکرد. میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز تنها در جعفری افزایش یافت. مقدار اسانس، میزان فنل کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی ریحان و مرزه، آنتوسیانین ساقه مرزه و همچنین مقدار کارتنوئید در ریحان با افزایش غلظت عصاره افزایش یافت. نتایج حاکی از آن است که گیاهان ریحان و مرزه در مقایسه با جعفری حساسیت بیشتری نسبت به اثر دگرآسیبی ژوگلان موجود در عصاره برگ گردو داشته است. با توجه به سنجش های آنزیمی، به نظر می رسد که در گیاه جعفری با فعال شدن سیستم های آنتی اکسیدانی آنزیمی، گیاه در برابر اثر سمیت ژوگلان از خود مقاومت نشان می دهد