مشارکت روستاییان در برنامه های توسعه روستایی اکنون به عنوان کانون و مرکز راهبرد توسعه روستایی شناخته شده است. در کشور ما نیز مشارکت دادن اقشار گوناگون مردم روستایی در پیشبرد برنامه ها و فعالیت های اجتماعی، اقتصادی و عمرانی یکی از سیاستهای محوری توسعه روستایی بعد از انقلاب بوده است. در این تحقیق سعی شده تا درجه مشارکت روستاییان در فرایند طرح ها و برنامه های عمران روستایی و عوامل موثر بر آن بررسی گردد. در این مطالعه از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است و مناطق روستایی بخش احمدآباد شهرستان مشهد، حوزه و جامعه آماری مورد مطالعه بوده است. با بهره گیری از فنون نمونه گیری، 10 روستا که 2502 خانوار را تحت پوشش داشتند انتخاب شدند. از این جامعه، نمونه ای به حجم 281 خانوار تعیین گردید و به روش پیمایشی با استفاده از تکنیک مصاحبه حضوری مستقیم از طریق پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز از سرپرست خانوارها به عنوان واحد تحلیل، جمع آوری گردید. نتایج به دست آمده حاکی از ضعف مشارکت واقعی روستاییان در فرایند طرح های عمران روستایی از مرحله مطالعه تا بهر ه برداری و حتی ارزیابی است. همچنین ضرایب استاندارد رگرسیونی تحقیق نشان می دهد که ، متغیر اعتماد اجتماعی با ضریب رگرسیونی 0.273، متغیر پایگاه اقتصادی- اجتماعی با ضریب رگرسیونی 0.143 و متغیر انسجام اجتماعی با ضریب رگرسیونی 0.117 به ترتیب بیشترین تاثیر را روی مشارکت روستاییان در طرح‏های عمرانی داشته اند. لذا در سیاست گذاریها باید به این عوامل توجه بیشتری شود