سرمایه گذاران برای بدست آوردن بازدهی مناسب و دوری از ریسک در بازار سرمایه، اقدام به تشکیل پرتفوی می نمایند. برای تعیین این پرتفوی می توان از روش های مختلفی استفاده نمود. یکی از این روش ها استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها می باشد. در این تحقیق با استفاده از تحلیل پوششی داده ها، در بین همه شرکت های غیر مالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های 1384 تا 1388 که سال مالی آن ها به 29 اسفند منتهی می باشد، اقدام به تشکیل پرتفوی از سهام شده است. در این تحقیق برای دوره های شش ماهه در طی سال های تحقیق، ده پرتفوی از سهام انتخاب گردید و بازدهی آن ها در هر دوره شش ماهه محاسبه شد. همچنین برای هر دوره شش ماهه متناظر، بازدهی شاخص قیمت و بازدهی نقدی نیز محاسبه گردید. برای در نظر گرفتن ریسک در هر پرتفوی، از معیار بتا استفاده شده است. همچنین برای مقایسه بازدهی پرتفوی ها با شاخص بورس، از معیار ترینر استفاده شده است و در نهایت با استفاده از روش ناپارامتری من-ویتنی، فرضیه تحقیق مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد پرتفوی هایی که با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها انتخاب و نسبت به ریسک تعدیل شده اند، نسبت به شاخص بورس دارای عملکرد بهتری بوده و توانسته اند بازدهی (تعدیل شده نسبت به ریسک) بیش از شاخص بورس را محقق گردانند.