هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش خودکنترلی بر سهل انگاری و یادگیری خودتنظیمی نوجوانان دختر شهر تهران می باشد. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش 32 نفر (16 نفر گروه آزمایش و 16 نفر گروه کنترل) از دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان شهر تهران می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای از میان کلیه ی دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان این شهر که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل بوده اند انتخاب شده اند. طرح پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ی راهبردهای یادگیری خود تنظیم (srls) و آزمون سهل انگاری تاکمن می باشند. برنامه آموزشی خودکنترلی در طول 10 جلسه هفته ای یک جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. در حالی که گروه کنترل برنامه عادی زندگی خود را طی می کردند. فرضیه های این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون t مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. طبق نتایج حاصل این طور نتیجه گیری می گردد که بین میانگین نمرات سهل انگاری در دو گروه آزمایش و کنترل با 99 درصد اطمینان تفاوت معنی داری مشاهده شد بدین معنی که آموزش خوکنترلی بر کاهش سهل انگاری در گروه آزمایش به طور معنی داری موثر بوده است. همچنین در مورد فرضیه دوم نیز اینطور می توان نتیجه گرفت آموزش خوکنترلی نیز بر افزایش یادگیری خودتنظیمی در گروه آزمایش به طور معنی داری موثر بوده است. این یافته ها بیانگر آن است که برنامه آموزش خودکنترلی به دانش آموزان گروه آزمایش کمک کرده است تا سهل انگاری خود را کاهش و یادگیری خودتنظیمی را افزایش دهند.