بخش کشاورزی نقش مهمی در اشتغال و تولید روستاهای کشورهای در حال توسعه، از جمله ایران برعهده دارد. در حال حاضر روستاهای ایران با مشکلاتی چون تولید و بهره وری پایین و مهاجرت درگیر هستند. تعاونی-های تولید کشاورزی برای فائق آمدن بر این مشکلات نظام بهره برداری مناسب به نظر می رسد. هرچند تعاونی-های تولید کشاورزی، به عنوان یک راهکار اصلی اما رشد این تعاونی ها در استان ایلام نسبتاً کند می باشد. بنابراین هدف این مطالعه کیفی شناسایی عوامل بازدارنده ی توسعه ی تعاونی های کشاورزی استان ایلام در شهرستان بود. برای این مطالعه از رویکرد کیفی و روش تئوری بنیانی استفاده شد.واحدهای تحلیل در این تحقیق 6 تعاونی تولید کشاورزی و 2 تعاونی تولید روستایی بودند. داده ها از اعضاء تعاونی ها از طریق مصاحبه عمیق، مشاهده مستقیم و بحث های گروهی جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از کدگذاری های باز، محوری و انتخابی و نیز خط سیر داستانی استفاده شد. در نهایت خط سیر داستانی عمده ترین مشکلات توسعه تعاونی های تولید کشاورزی را مشخص نمود به عنوان مثال بعضی از موانع شامل: عدم مدیریت صحیح، عدم آموزش اعضاء و مدیران، عدم مشارکت اعضاء، وجود قوانین ضعیف، عدم نظارت کافی دولت بود. برای روایی تئوری نتایج به مدیران و اعضاء تعاونی های کشاورزی اعلام و مورد تأیید نهایی قرار گرفتند. در نهایت این مثلث سازی تأیید نهایی تحقیق را فراهم آورد.