نهشته های حاصل از چشمه های آهک ساز پدیده های آهکی ویژه ای را به وجود آورده اند که تحت عنوان مورفوتراویتونیک مورد بررسی قرار می گیرند. فرایند تشکیل نهشته های کربناته در حال حاضر نیز به صورت فعال ادامه دارد. بر اساس اندازه گیری های انجام گرفته، (بدون در نظر گرفتن عوامل فرسایش ) به طور متوسط هر سال، 12 میلی متر به نهشته های توفایی و تراورتنی این محدوده افزوده می شود. ناهمواری های کنونی در منطقه، حاصل رقابت دو فرایند فعال تراویتونیک و کارستی می باشد. به طوری که عامل تراویتونیک موجب تشکیل نهشته های کربناته وعامل کارستی موجب انحلال و فرسایش این پهنه آهکی می شود. عوامل زمین ساخت در منطقه، به صورت دو جانبه عمل می کنند. از یک طرف با ایجاد چشمه های آهک ساز و تشکیل نهشته های کربناته به پیدایش پدیده های تراویتونیک کمک می کنند، و از طرفی دیگر با ایجاد درزه ها، شکستگی ها و گسل ها، فرایند انحلال و کارست سازی را سرعت می بخشند. کانال های خود ساخته آهکی، توده های دیواری شکلی هستند که به صورت خطی در مسیر آبهای جاری غنی از کربنات به وجود می آیند. پیدایش این کانال ها به عواملی مانند سرعت آب، افزایش دما، فتوسنتز گیاهی و کاهش فشار جزیی وابسته می باشد. این کانال ها در روند شکل گیری، سه مرحله کودکی، بلوغ و پیری را سپری کرده اند. انحلال سنگ های آهکی در منطقه تخت سلیمان دولین های متعددی را با اندازه های مختلف به وجود آورده است. اندازه گیری متغیرهایی مانند مساحت، پیرامون، عمق، قطر بزرگ، قطر کوچک، شاخص دایره واری، نسبت کشیدگی و ارتفاع از سطح دریا برای 36 دولین مورد بررسی، این امکان را فراهم ساخته تا این دولین ها با استفاده از روش های کمی مورد بررسی قرار گیرند. از لحاظ ویژگی های مورفومتری، بیشترین ضریب همبستگی در بین متغیرهای ذکر شده مربوط به پیرامون و قطر بزرگ دولین ها بوده که 989/ می باشد. بیشترین ضریب همبستگی معکوس بین شاخص دایره واری و نسبت کشیدگی دولین ها می باشد. در تحلیل خوشه ای دولین ها، مشخص می شود که تفاوت در ویژگی های مورفومتریک، موجب پیدایش 5 گروه اصلی از دولین ها شده است. تقسیم بندی دولین ها بین این 5 گروه از لحاظ ریاضی به صورت ناهمگون صورت گرفته است. به طوری که گروه اول 32 دولین را در برگرفته و هر کدام از گروهای چهارگانه دیگر به تنهایی یک گروه را شامل می شوند. ناهمگونی اعضای این گروهها با عوامل زمین ساختی و فرسایشی که در پیدایش و تحول دولین ها موثر بوده اند، در ارتباط می باشد. پدیده های تراویتونیک موجب افزایش جریان های سطحی و بر عکس، دولین ها موجب کاهش جریان های سطحی در محدوده مورد مطالعه شده اند. با آنالیز شیمیایی آب چشمه های انتخابی منطقه و با استفاده از دیاگرام پایپر مشخص شد که ترکیب شیمیایی آب چشمه ها از نوع کربناته می باشند. همچنین نتایج حاصل از نمودار استیف مشخص نمود که آب چشمه های آزمایش شده ممکن است از سازندهای آهکی زیرین عبور کرده باشند.

منطقه تخت سلیمان از لحاظ موقعیت جغرافیایی در بین عرض 36 درجه و 30 دقیقه تا 37 درجه 30 دقیقه شمالی وطول 47 درجه و 5 دقیقه تا 47 درجه و 45 دقیقه شرقی در شمال شهر تکاب ،در قسمت جنوبی استان آذربایجان غربی واقع شده است و ارتفاع متوسط آن 2600 متر از سطح دریاست.منطقه مذکور از لحاظ تکتونیکی به واسطه وجود گسل هایی در منطقه فعال است .بزرگترین گسل منطقه، گسل تراستی قینرجه -چهارطاق با امتداد شمال غرب-جنوب شرق با 15 کیلومتر طول میباشد.گسل اصلی زندان سلیمان از شرق به سمت غرب با طول 4.22 کیلومتر،گسل اصلی بلقیس -قره داغ با امتداد شمال غرب-جنوب شرق با طول 13 کیلومتر و گسل پوشیده ایمان خان با امتداد شمال غرب –جنوب شرق و با طول 9کیلومتر از مهم ترین گسل های فعال در منطقه میباشند.نهشته های دوره کواترنر نقش مهمی در ویژگی های زمین شناسی و شکل گیری پدیدهای ژئومورفولوژی کارست داشته اند که به صورت نهشته های چشمه های آهکی جنوب و قسمت هایی از مرکز و شمال غرب منطقه را در برگرفته اند.به واسطه داشتن بارش سالانه بیش از 340 میلی متر و دمای بین 4 تا 8 درجه سانتی گراد ،شرایط برای ایجاد اشکال کارست در منطقه مهیا میباشد.چشمه ها،بارزترین عوارض هیدرولوژیکی هستند که در نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی منطقه تخت سلیمان دیده میشوندکه به طور متوسط در فاصله 520 متری از نزدیکترین گسل قرار دارند.از جمله اشکال کارستی شناسایی شده در منطقه طی بازدیدهای میدانی دولین و انواع متنوعی از کارن ها که در منطقه دارای پراکندگی میباشند.