این تحقیق برآن است که رابطه بین زندگی حرفه ای و خانوادگی زنان شاغل ایرانی را مورد بررسی قرار داده و با ارائه راهکارهای مناسب، سازمان ها و زنان شاغل را در انجام هر چه بهتر وظایف خود در هر دو حیطه یاری نماید. تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری آن را کلیه کارکنان زن دانشکده ها و واحدهای مربوطه دانشگاه علامه طباطبایی به جز اعضای هیئت علمی زن تشکیل می دهند. نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی انجام گرفته و نمونه تحقیق شامل 60 نفر از کارکنان زن دانشگاه است. فرضیه های تحقیق رابطه بین حمایت ابزاری سازمانی، حمایت کلامی سازمانی، حمایت ابزاری خانوادگی و حمایت کلامی خانوادگی را با تعارض کار- خانواده مورد سنجش قرار می دهد. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد سنجش قرار گرفته و پس از تجزیه و تحلیل فرضیه های دوم، سوم و چهارم تایید شده است. بنابراین، بین حمایت کلامی سازمانی از کارکنان زن دانشگاه علامه طباطبایی و تعارض کار- خانواده آنان همبستگی منفی معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش حمایت کلامی سازمانی از کارکنان زن دانشگاه علامه طباطبایی، تعارض کار- خانواده آنان کاهش می یابد و بالعکس. همچنین بررسی رابطه بین حمایت ابزاری و کلامی خانوادگی و تعارض کار- خانواده که در فرضیه سوم و چهارم مورد سنجش قرار گرفته نشان می دهد همبستگی منفی معناداری در رابطه با این فرضیه ها وجود دارد. با توجه به وجود همبستگی منفی معنادار بین حمایت کلامی سازمانی، حمایت ابزاری خانوادگی و حمایت کلامی خانوادگی از کارکنان زن دانشگاه علامه طباطبایی و تعارض کار- خانواده آنان، شناورکردن ساعات و روزهای کاری برای کارکنانی که دلایل موجه دارند، امکان کار نیمه وقت برای متقاضیان کار نیمه وقت، پرداخت حقوق و پاداش بر مبنای عملکرد به جای تاکید بر حضور فیزیکی، تامین شرایط و هزینه نگهداری از فرزندان کوچک یا سایر اعضای خانواده که به مراقبت های ویژه نیاز دارند، برگزاری دوره های آموزشی مدیریت تعادل بین کار و زندگی برای کارکنان زن، توزیع مناسب وظایف و مسئولیت ها بین اعضای خانواده، ترویج و آموزش فرهنگ مشارکت در انجام مسئولیت های خانوادگی در بین اعضای خانواده و زمینه سازی و ایجاد شرایط لازم پیش از ازدواج و دقت در الگوی همسرگزینی جهت کاهش تعارض پیشنهاد می شود.