صاحبنظران زبانشناسی کاربردی و روانشناسی آموزشی، روش های تجربی یادگیری را توصیه می کنند. یکی از این گزینه ها که در طی دو دهه اخیر توجه خاصی به آن شده یادگیری گروهی است که یکی از استرا‍ تژیهای یادگیری مشارکتی میباشد. این استراتژی از جنبه نظری در چارچوب نظریه فرهنگی- اجتماعی قابل توجیه است. اما کارایی این استراتژی اغلب به دلیل برداشت اشتباه از مفهوم آن تحت تاثیر قرار گرفته است. اغلب چنین فرض میشود که یادگیری گروهی یعنی قرار دادن زبان آموزان در گروههای چهار و پنج نفره و سپس انتظار برای تغییر جدی در یادگیری آنها. علیرغم این تصور ساده از یادگیری گروهی عوامل و متغیر های فراوانی در بازدهی این استراتژی دخیل هستندکه طراحی گروه ازاین جمله می باشد. در بطن این متغیر، عواملی همچون سن، جنسیت، سایز، توانایی و امنیت روانی قرار گرفته اند. از سویی هر یک از این متغیر ها را میتوان در دو سطح همگونی و ناهمگونی مورد مطالعه قرار داد. در گروههایی که بر اساس متغییر توانایی شکل می گیرند هدف کمک و حمایت از زبان آموزان ضعیف تر است ازاینرو در این نوع گروه بندی نقش سایر متغیر ها بسیار کم رنگ تر می شود. یکی این متغیر ها امنیت روانی زبان آموزان است که در مطالعه حاضر مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور مطالعه نقش این متغیر ?? دانش آموز دختر پایه دوم دبیرستان در رشته علوم انسانی در مطالعه حاضر مشارکت نمودند. ابتدا پیش آزمونی در هر دو کلاس برگزار گردید. نتایج حاکی از مشابهت میزان توانایی هردو کلاس در میزان توانایی زبانی آنها بود. پس از برگزاری پیش آزمون یکی از کلاس ها توسط معلم صرفا" بر اساس متغیر توانایی ناهمگون گروه بندی شدند. در کلاس دوم به دانش آموزان این فرصت داده شدتا بتوانند شخصا" همگروهی های خودرا براساس متغیر امنیت روانی انتخاب کنند. برخلاف انتظار روند تحقیق که گروه بندی با توانایی همگون را پیش بینی می کرد، زبان آموزان این کلاس نیز اقدام به تکشیل گروههای توانایی ناهمگون نمودند. پس از شش هفته مطالعه، پس آزمونی به هر دو کلاس داده شد و نتایج آن در دو مرحله توسط تکنیک تی تست مورد تحلیل قرار گرفت. مقایسه میانگین پیش آزمون هردو کلاس با میانگین کل پس آزمون هر دو کلاس حاکی از وجود تفاوت معناداری میان یادگیری انفرادی و یادگیری گروهی بود. همچنین مقایسه میانگین نتایج پس آزمون کلاس گروه بندی شده توسط معلم با میانگین نتایج پس آزمون کلاس گروه بندی شده توسط خود زبان آموزان حاکی از تاثیر معنادار طراحی و ترکیب بندی گروه دربهبود توانش دستوری توسط زبان آموزان بود. نتایج بدست آمده در هر حالت تاثیر بیشتر یادگیری گروهی با تاکید بر نحوه گروه بندی را نشان می داد.