پژوهش حاضر تحت عنوان « بررسی تطبیقی روش یاد دهی _ یادگیری و شیوه ای ارزشیابی از پیشرفت کودک بر اساس برنامه ریزی چند بعدی و روش واحد کار در آموزش و پرورش پیش از دبستان » انجام شده است تا ضمن معرفی و مقایسه این روش ها، زمینه را برای بالا بردن کیفیت و کارایی برنامه های درسی دوره ی پیش از دبستان مساعد نموده و طراحان و برنامه ریزان آموزش و پرورش کشور را در جهت رفع مشکلات و ارائه روش های مناسب یاری دهد. این پژوهش ازنوع تحقیقات توصیفی _ مقایسه ای و بر پایه ی روش تحلیل محتوا است و اطلاعات مورد نیاز با استخراج از اسناد و مدارک موجود، مشاهده، مصاحبه و امثال آن جمع آوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تجزیه و تحلیـل کیفی که شـامل سه مرحله ی الف- تلخـیص داده ها، ب- عرضه داده ها، ج- نتیجه گیری، است، استفاده شده است. بر اساس یافته های حاصل از مقایـسه روش واحد کار و الگوی برنـامه ریزی چنـد بعدی و شیـوه های ارزشـیابی هر یک، می توان نتیجه گرفت که الگوی برنامه ریزی چند بعدی به سبب داشـتن ویژگی های مطلوب کودک محوری، توجه به پرورش کل شخصیت کودک، چند بعدی بودن ( بعد فعالیت های مورد علاقه ی کودکان، پروژه های برگرفته از زندگی کودک، مهارت ها و مضامین بین رشته ای )، توجه به حداکثر مولفه های تأثیرگذار در امر یادگیری ( خانواده، جامعه، مراکز آموزشی )، پرورش مهارت های پایه ای یادگیری ( مشاهده، طبقه بـنـدی، اندازه گیری، برقراری ارتباط، استنتاج، جمع آوری، ثبت و تفسیر یافته ها، فرضیه سازی، الگوسازی و کاربرد های آن، آزمایش ) در کودکان، پرورش مهارت های تفکر انتقادی ( بیان اندیشه، تجزیه و تحلیل، ترکیب، ارزشیابی، کاربرد، خلق اندیشه ) در کودکان، پرورش مهارت ها و مضامین بین رشته ای ( کوشـایی، شادی و مهربانی، زبان، حل مسئله، تخیل، پیش بینی، استقلال فردی، شهروندی، زیبایی شناسی ) در کودکان، بهره گیری از روش پروژه ای، ساخت و تولید دانش توسط خود کودک، توجه به تفاوت های فردی کودکان و سبک های یادگیری متفاوت آن ها، تعمیق یادگیری، انعطاف پذیری، توجه به فرایند دستیابی به پاسخ هر مسأله ( فرایند مداری )، افزایش خلاقیت و آزادی بیان و تقویت روحـیه پرسش گری در کودکان، جاذبه و پویایی فعالیت ها، کاهش فاصله میان نظر و عمل، توجه به استاندارد های آموزشی، استفاده از روش های چندگانه ارزشیابی ( تنوع ابزارها )، توجه به فرایند ارزشیابی، ارائه بازخوردهای چندگانه و مستند کردن آموخته های کودکان، الگوی مناسب تر و برخوردار از جامعیت لازم در مبانی نظری، روش های یاددهی – یادگیری و شیوه های ارزشیابی از پیشرفت کودک، برای آموزش کودکان پیـش دبستانی و پاسـخ گویی به نیازهای آن ها برای حضور در دنیـای پیچیده ی در حال تغییر امروزی و پذیرش مسئولیت در قرن بیست و یکم خواهد بود .