امـروزه نـانوکامپـوزیت های پلیـمرهای زیست تخریب پذیر/ سـرامیک های زیسـت فعـال با دارا بـودن خـواص فیزیـکی و مکـانیکی و زیست سازگاری عالی از اهمیت ویژه ای در مهندسی بافت استخوان برخوردار هستند. در این پژوهش ریخت شناسی داربست های نانوکامپوزیتی پلی (هیدروکسی بوتیرات)/نانو هیدروکسی آپتایت (phb/nha) و چگونگی تخریب آن ها مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور داربست های نانوکامپوزیتی phb/nha به روش قالب گیری محلولی/شستن ذرات تهیه شده اند. این نمونه ها با درصد های وزنی متفاوت نمک نسبت به پلیمر ، 80، 85 و 90 درصد وزنی، و مقادیر مختلف nha، 0، 5/2، 5، 5/7، 10 درصد وزنی نسبت به پلیمر، ساخته شده و درصد تخلخل هر یک از داربست ها به روش نفوذ آب بدون یون درون تخلخل ها محاسبه گردیده، سپس ریخت تخلخل ها، پراکندگی آن ها، اندازه nha و پراکندگی این ذرات در بستر پلیمری، با آزمون های میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و پخش انرژی اشعه x (edx) مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج آزمون sem نشانگر حضور تخلخل هایی با ابعاد200 تا 250 میکرون و ارتباط مناسب تخلخل ها با یکدیگر در نمونه داربست تهیه شده با حضور 90 درصد وزنی نمک می باشد و اینکه با افزایش درصد nha کاهش درصد تخلخل بسیار ناچیز و قابل صرفه نظر کردن است. مطالعه سازوکار تخریب نمونه های داربستی در محیط خارج از بدن در محلول بافر فسفات (pbs) و دمای °c2±38 به مدت 102 روز انجام شده است. با اندازه گیری کاهش وزن نمونه ها با گذشت زمان و آزمون های تبدیل فوریه زیر قرمز(ftir) و sem قبل و پس از تخریب، نحوه و مقدار تخریب نمونه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که تخریب داربست های تهیه شده از phb/nha به صورت توده ای انجام می گیرد و بیشترین میزان تخریب برای نمونه های داربستی تهیه شده با 90 درصد وزنی نمک و 5/7 درصد وزنی nha است. با توجه به نتایج این پژوهش، می توان از داربست های نانوکامپوزیتی سه بعدی phb/nha در مهندسی بافت استخوان برای کشت و رشد سلول روی آن استفاده کرد.