ژن 2her یکی از اعضای خانواده گیرنده های egf است، که در بسیاری از سرطان های انسانی از جمله پستان دخالت دارد. بیان بیش از حد 2her در حدود %25 موارد سرطان پستان دیده می شود و با فنوتیپ تهاجمی تومور و پیش آگهی ضعیف بیماری رابطه مستقیم دارد. در مطالعه حاضر، پروتئین نوترکیبی از 2her شامل دومین های i و ii (قطعه 1p) در میزبان یوکاریوتی مخمر (p.pastoris) و یک میزبان باکتریایی (e.coli) بیان شد. این پروتئین نوترکیب به وسیله آنتی بادی پلی کلونال ضد 2her تولید شده در این پروژه تخلیص گردید. قطعه 1p شامل دومین های i و ii 2her با استفاده از cdnaی تهیه شده از رده سلولی سرطان پستان )3(skbr تولید شده و درون ناقل pgapz-?-a برای مخمر و ناقل a+-28pet برای باکتری کلون شد. سپس پلازمیدهای نوترکیب به ترتیب به داخل سویه پروتئاز منفی 1168smd مخمر و 21bl باکتری منتقل شدند. بیان پروتئین 1p-2her در هر دو میزبان با استفاده از sds-page و وسترن بلات بررسی شد. پپتیدی از ناحیه 1p طراحی شد و یک آنتی بادی پلی کلونال خرگوشی بر علیه آن تولید گردید. در نهایت پروتئین نوترکیب 1p با استفاده از این آنتی بادی به وسیله ستون "کروماتوگرافی تمایلی" تخلیص شد. پروتئین نوترکیب بیان شده در مخمر، به وسیله هر دو آنتی بادی تولیدی طی پروژه و آنتی بادی تجاری موجود بر علیه 1p طی آزمون وسترن بلات قابل شناسایی بود. پروتئین نوترکیب 1p باکتریایی نیز در وسترن بلات با هر دو آنتی بادی نتایج مشابهی داشت. در نهایت پروتئین نوترکیب باکتریایی با موفقیت به وسیله ستون کروماتوگرافی تهیه شده از آنتی بادی پلی کلونال تولیدی، تخلیص گردید. دگرگونی الگوی تغییرات پس از ترجمه پروتئین ها، مثل الگوی گلیکوزیلاسیون، یکی از ویژگی های مشترک سلول های سرطانی است. هدف گیری چنین تغییراتی ممکن است بتواند قابلیت ایجاد تمایز بین سلول های طبیعی و سرطانی را برای آنتی بادی ها فراهم کند. بیان کردن پروتئین نوترکیب در یک مخمر نسبت به میزبان های دیگر مزایای متعددی دارد، از جمله امکان اعمال تغییرات پس از ترجمه و فولدینگ صحیح تر پروتئین در جهت شبیه تر شدن به پروتئین در سلول های پستانداران، بنابراین به نظر می رسد محصول نوترکیب آن برای تولید آنتی بادی بسیار مناسب تر باشد. آنتی بادی های منوکلونال طراحی شده علیه آنتی ژن های توموری ابزار بسیار کارامدی را در تشخیص و درمان سرطان فراهم آورده اند. از آنجایی که آنتی بادی هایی که در حال حاضر برای درمان سرطان پستان در دسترس است، از کارایی مناسبی برخوردار نیستند و عوارض ناخواسته ای را نیز در سلول های طبیعی سبب می شوند، با استفاده از این پروتئین های نوترکیب به عنوان ایمونوژن و ابزار غربالگری آنتی بادی، ممکن است بتوانیم به آنتی بادی هایی دست یابیم که عملکرد موثرتری داشته و عوارض ناخواسته کمتری را نیز به جا بگذارند. پروتئین ها نوترکیب تولید شده می توانند برای تولید آنتی بادی های منوکلونال مورد استفاده قرار گیرند. امید است با استفاده از این پروتئین ها به آنتی بادی هایی دست یابیم که قادر به القای موثرتر و کم عارضه تر آپوپتوز در سلول های سرطانی پستان باشند.