بدون تردید رسالت پر مسئولیت و مقدس معماری صرفا"به ساختن ساختمانهای مستحکم و زیبا محدود نمی شود. بلکه گستره و دامنه آن به چیدمان صحیح و اصولی فضاها،استفاده مناسب از قابلیتها و خواص فیزیکی مصالح و نحوه بکار گیری درست و منطقی اجزاء ساختمان بسط پیدا می کند. به طوری که استفاده از تکنیک های معماری برای تامین شرایط مساعد زندگی در ساختمان با استفاده از نور روز، گرمایش خورشیدی و سرمایش طبیعی، بخش اصلی و غیر قابل تفکیک فرایند طراحی معماری می باشد. معماری بین الملل با تکیه بر تکنولوژی و علم خود نقش طبیعت را در معماری نادیده گرفت. بنابراین غلبه بر طبیعت را در مقابل همسازی با آن قرار داده و سعی نمود تمام انرژی مورد نیاز ساختمان را خود تامین کند؛ در واقع بخشی از وظیفه معمار را به مهندسین برق و تاسیسات محول نمود. حدود یک قرن پیش سرمایش، گرمایش و روشنائی بنا در حوزه تخصصی مهندسان معمار قرار داشت. به طوری که تنظیم شرایط محیطی عامل شکل دهنده فرم و کالبد ساختمان تلقی می شد. لذا هنگامی که معمار طراحی ساختمان را آغاز می کرد علاوه بر زیبائی و استحکام، سرمایش، گرمایش و نور طبیعی بنا را مد نظر قرار می داد. با بوجود آمدن قوانین و ضوابط شهری و لزوم تهیه نقشه توسط مهندسین معمار دارای گواهینامه جهت اخذ پروانه از شهرداری، الگوهای معماری سنتی در ساخت و ساز شهرها کمرنگ شده و شکاف عمیقی بین میراث اصیل معماری سنتی و ساخت و ساز مدرن بوجود آمد. لذا تبعات منفی این شکاف از جمله آلودگی هوا، بحران انرژی و ... که دامنه آن به نسهای آینده هم کشیده خواهد شد، بیانگر لزوم همکاری و همفکری تمام متخصصین در همه رشته ها برای رسیدن به یک معماری پایدار و کم مصرف است. هدف این پژوهش طراحی یک مجموعه آپارتمان مسکونی در اصفهان می باشد که ضمن حفظ اصول و ضوابط شهری با نگاهی عمیق به مسائل اقلیمی و با رویکرد بهینه سازی انرژی به تامین شرایط آسایش درون ساختمان می پردازد. نگارنده جهت دستیابی به اهداف مطلوب، با بررسی علوم مختلف مربوط به ساختمان، صد پیشنهاد اجرایی در سه حوز? طراحی، تجهیز و مدیریت ارائه نموده که تلاش شده این موارد بصورت نسبی در قالب پروژ? مسکونی مذکور مد نظر قرار گیرد. چنین فضایی می تواند نقش فرهنگ سازی و آموزش در سطح جامعه را نیز عهده دار باشد.