امروزه قضاوت در مورد باروری فرد نر بر اساس نتایج پارامتر های حیاتی اسپرم شامل غلظت، تحرک و مورفولوژی صورت می گیرد. تا کنون فاکتورهای متعددی به عنوان عامل نازایی در مردان ذکر شده است مانند عوامل محیطی (نیروهای فیزیکی ـ مکانیکی و شیمیایی) و همچنین فاکتورهای ذاتی خود اسپرم مانند ناهنجاری های مورفولوژیکی، کاهش و یا حتی فقدان تحرک و نهایتاً تغییر در تراکم کروماتین هسته اسپرم. فشار هیدرواستاتیک یکی از این نیروهای فیزیکی ـ مکانیکی است که از عناصر اصلی محیط اطراف سلول ها است و نقش مهمی در عملکرد حیات سلولی دارا است. اسپرم در دستگاه تولید مثلی فرد نر همچنین پس از لقاح و ورود به دستگاه تولید مثلی فرد ماده با دامنه های متفاوتی از فشار مواجه می شود.لذا تغییر در این دامنه خاص فشار، حتی به صورت جزیی ممکن است سبب ناباروری گردد. در این مطالعات اثرات فشار هیدرواستاتیک بر پارامتر های حیاتی اسپرم شامل میزان زنده ماندن، مورفولوژی و تحرک بررسی شد. اسپرم ها پس از جداسازی از اپیدیدیم موش نر نژاد nmri با سن 8ـ12 هفته و آماده سازی سوسپانسیون اسپرمی در محیط کشت hams-f10 و 10 درصد fbs در دو گروه کنترل و تیمار مورد آزمایش قرار گرفتند. گروه های تیمار i، ii و iii به ترتیب در معرض فشار هیدرواستاتیک به میزان 25، 50 و 100 میلی متر جیوه و گروه های کنترل i، ii و iii داخل انکوباتور و بدون اعمال فشار به مدت زمان 2و4 ساعت قرار گرفتند. میزان زنده ماندن، ناهنجاری های موفولوژیکی و تحرک اسپرم ها در فاصله های زمانی مشخص بین گروه های کنترل و تیمار مقایسه شد. نتایج حاصل نشان داد اعمال فشار هیدرواستاتیک وابسته به مقدار آن و زمان، میزان زنده ماندن، میزان مورفولوژی طبیعی و تحرک اسپرم ها را در گروه تیمار کاهش داد و این تغییرات در گروه تیمار iii شدیدتر بود (p<0.05). به طور کلی می توان نتیجه گرفت فشار هیدرواستاتیک به عنوان نیروی فیزیکی ـ مکانیکی می تواند بر پارامتر های حیاتی اسپرم اثر گذار باشد و این امکان وجود دارد که اسپرم های آسیب دیده از فشار هیدرواستاتیک سبب افزایش میزان ناباروری گردد.

زمان از مهمترین جنبه های جهانشناسی سنتی است که اصول آن در منابع سنت اسلامی به دقت تبیین می شود. در این سنت مطابق اصل سلسله مراتب وجود برای زمان مراتبی طولی در نظر گرفته می شود که بالاترین آن «سرمدیت» است. بر این مبنا ضمن تأکید بر این که تنها سرمد مطلق حضرت حق تعالی است، سایر جلوه های هستی در این عالم را تنها در پیوند با آن ازلیت و ابدیت مطلق واجد مرتبه ای از جاودانگی می دانند. به عبارتی اگرچه هر آنچه در این عالم است ناپایدار و گذراست، اما به نوعی بازتاب دهنده سرمدیت حق تعالی است. امر سرمدی به صورت های گوناگون در امور مقدس و از جمله هنر مقدس تجلی می کند. اما هدف ما این بوده است که نحوه تجلی مفهوم سرمدیت در معماری قدسی اسلامی ایران بررسی شود. در این جست و جو دو حوزه وجود دارد و بر همین اساس این تحقیق نیز دو سویه دارد: «شناخت مفهوم سرمدیت مطابق اصول سنت اسلامی» و«شناخت تدابیر معمارانه تجلی بخش سرمدیت و مفاهیم مرتبط با آن». در خصوص شناخت مفهوم سرمدیت و ویژگیهای آن آرای سنت گرایان مبنای کار قرار می گیرد و در زمینه شیوه ظهور مفاهیم در قالب معماری، بر آرای صاحب نظران عرصه معماری و تجارب خود در شیوه های بیان معماری تکیه شده است. این پژوهش در پیِ آن بوده که نشان دهد «معمار چگونه می تواند به مفهوم غیرمادی سرمدیت و لازمانی جلوه و تجسم مادی ببخشد و آن را در قالب معماری ارائه دهد و بدین وسیله حضور یابندگان در بنای معماری را از جنبه ظاهری آن متوجه حقیقت واقعی آن در عوالم ماوراء کند».