ادبیات پایداری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و پشت سرگذاشتن هشت سال دفاع مقدس، فرصتی برای خلق آثار ماندگار یافت. در میان انواع ادبی این دوره، خاطره از آثاری است که با رشد چشمگیری همراه بود. این نوع ادبی همچون بسیاری از آثار نگاشته شده در این زمان، ابتدا از ارزش ادبی و ساختاری قوی بهره مند نبود. اما بعد از گذر زمان و وارد شدن نویسندگان خبره در این زمینه، از ساختار هنرمندانه تری برخوردار شد. از این نظر، این آثار نیز بررسی کارشناسانه-تری را می طلبد. دو اثر «دا» و «دختری از ایران» از جمله آثار منتشر شده در این حوزه به حساب می آیند که با رویکردی نو، همراه با تلفیق عناصر داستان با خاطره و حضور مولفه های نوشتار زنانه در آن ها به رشت? تحریر در آمده و از این جهت توجه خوانندگان و منتقدان بسیاری را به خود جلب کرده است . پایان نام? حاضر درصدد است تا به بررسی این دو اثر از منظر کارکرد و حضور عناصر داستان ومولفه های نوشتار زنانه بپردازد. بر این اساس، هر دو اثر از این مولفه ها برخوردارند؛ اما میزان و نوع کارکرد هر یک با دیگری متفاوت است . «دا» از منظر ظهور عناصر داستان و پردازش خاطرات از این طریق ، مسیر جدیدی را پیموده و به نوع ادبی خاطره- داستان گرایش دارد، اما در «دختری از ایران» این وی‍ژگی کمتر دیده می شود. نوشتار زنانه نیز به علت تأثیر نویسندگان زن در هر دو اثر دیده می شود که البته این ویژگی در دو اثر مذکور به علت تأثیر موضوع ودرونمایه نمود کمتری یافته است.