چکیده این پایان نامـه تحت عنوان «معرفی أبوالحسن باخرزی از خلال اشعارش» و دیگرآثـارش برآن است تـا بـه معرفی یکی دیگر از بزرگان ادب و دانش آموختگان مدارس نظامیّه در قرن پنجم بپردازد اوّلین و مهتریـن منبع در این کار آثار موجود او بوده است. در متن، علاوه بر بیان خصوصیّات ذاتیش، به معرّفی او به عنوان مورخّی ادبی و شاعری که به فارسی و عربی می سروده و کاتبی که در دیوانهای دولتی می نوشته و دارای رسائل اخوانی است، اقدام شده است. در ضمن آثار منظوم و منثور او نیز مورد بررسی قرار گرفته است. این مباحث در یک مقدمـه و سـه بخش تنظیم شـده است، بخش اول مروری گذرا بـر محیط سیاسـی و اجتماعی قـرن پنجم و جغرافیای باخرز دارد و بخش دوم به سیمای باخرزی از خـلال اشعــارش و اقـوال دیگران می نگرد و بخش سوم نگاهـی بـه تحوّل نثر دارد و او را بـه عنـوان ادیب،کاتب و شاعـر و منتقد معرّفـی می کند. پایان دهند? این مطالب نکاتی است که نگارنده به آن دست

در این پژوهش بر آنم تا گزارشی از زندگی سیاسی و اجتماعی یکی از مردان پرحاشیه عصر حاضر فراهم آورم. زندگی نامه ای از سیدمحمد تدین. مردی که از خانواده ای گمنام در دهی از حومه بیرجند برخاست.در کودکی پدرش را از دست داد. اعضای خانواده متکفل اداره او شدند. در بیرجند و مشهد تحصیل کرد و بزرگ شد. در تهران تحصیلات جدید کرد، وارد اجتماع و سپس وارد عرصات سیاست شد. ازآموزگاری تا تاسیس و مدیریت مدرسه رفت. سخنران انقلابی شهیری شد. نمایندگی و سپس ریاست مجلس شورای ملی را تجربه کرد. عضو شورای معارف، والی (استاندار)، عضو فرهنگستان، و استاد دانشگاه بود. چند بار جامه وزارت بر تن کرد. کتاب هایی تالیف کرد. دکترا گرفت. تهمت ها و هتاکی ها را دید و شنید تا زندانی و در دادگاه پر سر و صدایی محاکمه و سپس تبرئه شد و سرانجام در سال 1330، درسن هفتاد سالگی، زمانی که در نخستین دوره مجلس سنا بر کرسی سناتوری نشسته بود، در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.