رشد بی رویه شهرها دردوره معاصر تاریخ ایران هم چنین نبود مدیریت کارآمد در زمینه ساختمان سازی و فقدان یک تفکرواحد در این عرصه ابتدا منجر به تخلیه و سپس نابودی محلات قدیمی شد ساختمان هایی که به گونه ای بی بنیان در محله های حومه و نوساز رشد می کنندآرام آرام در بافت های قدیمی نفوذ کرده اند در واقع مشکل اینجاست که سیاست های اتخاذ شده برای بافت های فرسوده درون شهری نباید با سیاست گذاری در مناطق حومه ای با تراکم بالا یکی باشد. مفاهیمی چون:شیوه برخورد با بافت های فرسوده و نابسامان در مقام قلب تپنده شهر،استقرار واحد های همسایگی هم خوان در زمینه و تقابل برون و درون فضاهای شهری تنها در چهارچوب های اقتصادی نخواهند گنجید و باید از دیدگاهی پایدارتر بدانها نگریست. شایان ذکر است که امکانات تکنولوژی به شیوه مناسب آن در کنار بافت های نابسامان شهری مجموعه ای نو خلق خواهد کرد که عناصر ساختاری آن در یک راستای مفهومی چهره هایی گوناگون دارندو نهایتا مجموعه ای به شهرعرضه می شود که هستی گوهرین خود را از هم نشینی نو و کهنه می یابد در اینجا ما خواستار آفرینشی به معنای نو هستیم .آفرینشی که در خوانش آن نو و کهنه حضور دارند .نو و کهنه ا ی که به معنای همیشگی اما نه در تقابل بلکه در آمیزش با هم. آنچه در باز زنده سازی این مناطق ارزش پیدا میکند این است که شاخص هایی چون طراحی در راستای ساختارهای اجتماعی محل و هم چنین افزودن ارزش ها و مفاهیمی امروزی باید درنظر قرار گیرند. در نگاهی عام تر توجه به تاریخ شهر مواجه با ایده آلهادر بستر واقعیت های موجود و نیز نوعی بازگشت به ارزش های فراموش شده واعتلای آنهاست.در واقع ارایه راه حلی بینابین دو ساختار اجتماعی در گذشته وآینده است که خود هویتی مستقل خواهد داشت. جدا از هر دسته و طبقه اجتماعی ، افرادی که در چنین مناطقی زندگی می کنند از ساکنان قدیمی شهر محسوب می شوند و قابل احترام هستند دیدگاه مذکور در پی حفظ و ارتقا مفاهیمی است که برای این افراد ارزش قلمداد می شود. کلید واژه ها: الگو ، معماری ، بافت فرسوده ، محله شهشهان