سنتز 4,3-دی هیدروپیریمیدینون ها اولین بار در سال 1893 توسط پیتروبیگینلی گزارش شد. این ترکیبات و محصولات حاصل از اکسایش آنها اهمیت داروئی زیادی دارند. در این پروژه, ابتدا برخی از ترکیبات 4,3-دی هیدروپیریمیدینون های استری و کتونی سنتز گردیده, سپس اکسایش این ترکیبات توسط بنزوئیل پراکسید تحت شرایط حرارتی و تابش امواج ریزموج مورد بررسی قرار داده شد که در زیل به ذکر نتایج اشاره می گردد. اکسایش دی هیدروپیریمیدینون های استری و کتونی توسط بنزوئیل پراکسید در حلال استونیتریل خشک در شرایط حرارتی منجر به تشکیل محصولات پیریمیدینون ها با راندمان بالا و زمان پایین بدون تشکیل محصول جانبی گردید. مقایسه ی داده های اکسایشی هر دو دسته از ترکیبات نشان دهنده ی این است که اثر استخلاف در موقعیت 5 (استری و کتونی) بیشتر سرعت اکسایش را نسبت به استخلاف موقعیت 4 تحت تأثیر قرار می دهد. اکسایش دی هیدروپیریمیدینون ها توسط بنزوئیل پراکسید در حلال اتانول تحت تابش امواج ریزموج نشان دهنده ی تشکیل محصولات مشابه با شرایط حرارتی می باشد و اثر استخلاف نیز همانند واکنش حرارتی مشاهده گردید, با این تفاوت که تحت تابش امواج ریزموج مدت زمان واکنش اکسایش به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد و واکنش به طور کامل انجام گردید. مکانیسم اکسایش دربردارنده ی شکست همولیتیک پیوند o-o می باشد. رادیکال بنزوئیل اکسی تولید شده, در مرحله ی تعیین کننده ی سرعت واکنش, عمل اکسایش را شروع می نماید.