نام پژوهشگر: سلیمان سلیمانی
سلیمان سلیمانی محمد حسن زاده
درسالهای اخیر کوششهای فراوانی به منظور بکار گیری حسابداری تعهدی در سامانه گزارشگری بخش عمومی برخی از کشور ها انجام یافته است در کشور ما نیز در سالهای اخیر تلاشهایی جهت استفاده از سامانه حسابداری تعهدی به وقوع پیوسته است و استفاده از این سامانه در چار چوب قوانین و مقررات و آیین نامه مالی و معاملاتی مورد تایید و تصویب هیات امنا دانشگاههاتایید و تصویب گردیده است مهمترین هدف نظام حسابداری و گزارشگری مالی در دانشگاه ها فراهم آوردن اطلاعاتی است که بتواند مدیران را در ایفای اثر بخش مسئولیت پاسخ گویی و تصمیم گیری های سازمانی یاری نماید.از این رو پژوهش حاضر به بررسی تاثیر اجرای حسابداری تعهدی بر تصمیم گیری و پاسخگویی مدیران دانشگاه های علوم پزشکی شمال غرب کشور (آردبیل،آذربایجان شرقی؛آذربایجان غربی،زنجان،همدان،کردستان،ایلام،کرمانشاه) پرداخته است. نمونه مورد بررسی شامل180نفر از مدیران دانشگاه های فوق الذکر در سال 1392می باشد و اطلاعات پژوهش با استفاده از پرسشنامه حاوی 27گزاره گرد آوریو ودر ابتدا آماری از ویژگیهای جمعیت شناختی پرسشنامه ها و آمار توصیفی پاسخهای بدست آمده ارائه شده است وسپس از آزمون آمار استنباطی شامل تی استیودنت (برای آزمون فرضیه های آماری) و آزمون تحلیل واریانس فرید من(برای رتبه بندی فرضیه ها)بهره گرفته شده است نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش، بیانگر این است که : اجرای حسابداری تعهد 1- برمتغیر تصمیم گیری مدیران دانشگاه های علوم پزشکی شمال غرب کشور2- برسرعت تصمیم گیری ودر پاسخگویی مدیران بر پاسخگویی حرفه ای مدیران بیشتر اثر را گذاشته است.
سلیمان سلیمانی یحیی فوزی
چکیده ندارد.
سلیمان سلیمانی جواد برنجیان
تاثیر بزرگترین اندازه سنگدانه در مقاومت بتن با مقاومت بالاامروزه در اکثر دنیا تحول عظیمی در تکنولوژی بتن برای دستیابی به بتن با مقاومت بالا پدید آمده است. اگرچه اغلب آئین نامه های بتن هنوز مقاومت بتن مورد استفاده در سازه ها را به 65mpa محدود می کنند لیکن آئین نامه های جدید در کشوهای پیشرفته حدی بالاتر از 105mpa را معرفی نموده اند.ریزی بسیار زیاد و فعالیت پوزولانی میکرو سیلیس، کاسته شدن آب مصرفی و کارایی مناسب توسط فوق روان کننده و ایجاد سطح چسبندگی مناسب بین خمیر سیمان و سنگدانه ها با انتخاب یک اندازه بهینه برای بزرگترین سنگدانه، سبب کاهش خلل و نفوذپذیری و افزایش دوام و مقاومت در بتن ها شده است.یک ماده پوزولانی یک ماده سیلیسی است که به خودی خود ارزش چسبندگی ندارد، اما پودر شده آن در حضور روطبت و در دمای معمولی با مواد موجود در سیمان (هیدروکسید کلسیم) واکنش شیمیایی ایجاد کرده و ترکیباتی را که دارای چسبندگی می باشند ایجاد می کند.میکروسیلیس بسیار نرم و بصورت پودر می باشد و مرکب از مواد غیر بلوری است و میزان (sio2) آن بین 85 تا 98 درصد می باشد. مواد معدنی مختلفی برای ساخت بتن با مقاومت بالا وجود دارد، از این مواد برای بهبود و توسعه کارایی بتن تازه و دوام بتن سخت شده استافده می شود. موثرترین آنها میکروسیلیس می باشد که به عنوان پرکننده بین اجزا متشکله بتن عمل نموده و نه تنهای باعث جسبندگی بین ذرات سیمان می شود بلکه چسبندگی بین سیمان و سندگدانه را افزایش می دهند.این رساله مروری است بر تحقیقاتی که در سلاهای اخیر پیرامون بتن با مقاومت زیاد انجام گرفته و سپس روشهای رسیدن به این مقاومتها با مصالح موجود در منطقه مازندران و ارائه و آزمایشات مربوط انجام گرفت. نقش مصالح تشکیل دهنده بتن، از جمله میکروسیلیس فوق روان کننده و بخصوص بزرگترین سنگدانه در رسیدن به مقاومت بالا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روابط بین مقاومتهای فشاری، کششی و خمشی و مدول الاستیسیته در بتن های با مقاومت معمولی و زیاد و بتن بدون میکروسیلیس جهت مقایسه نیز مورد بررسی قرار گرفته است، که خلاصه نتایج بدست آمده به صورت زیر ارائه می گردد:1- به دلیل ریزتر شدن بزرگترین اندازه سنگدانه، میزان سطح اتکا سنگدانه ها به هم در واحد حجم بیشتر شده و عامل تمرکز تنش که منجر به شکست سنگدانه و در نهایت ترک در بتن می گردد، کمتر شده و مقاومت زیاد می شود.2- با ریزتر شدن بزرگترین اندازه سنگدانه، مقدار باند (سطح چسبندگی) بین سیمان و سنگدانه در واحد حجم بیشتر شده و سهم تحمل نیرو بوسیله خمیر سیمان بیشتر می شود که در نهایت مقاومت بتن بیشتر می شود.3- به دلیل وجود میکروسیلیس در بتن، اکثر خلل و فرج ما بین سنگدانه ها و سیمان پر شده و جسم همگن و یکپارچه ای ایجاد شده که باعث افزایش سطح تماس گردیده، میزان تنش کمتر شده و مقاومت بیشتر می شود.4- به علت وجود فوق روان کننده ها، نسبت آب به سیمان (که در بتن عامل تعیین کننده ای برای مقاومت است) کاسته شده و مقاومت بتن افزایش می یابد.5- احتمال وجود ترکهای ریز (ناشی از تولید سنگدانه در ماشینهای سنگ شکن) که مقاومت بتن را کم می کند و سنگدانه های کوچکتر کمتر است.