پژوهش حاضر تحقیقی پیرامون عوامل موثر بر مشارکت اجتماعی زنان در شهر اهواز است. داده های این تحقیق با روش پیمایشی به عنوان یکی از روش های تحقیق جمع آوری شد. نمونه شامل 384 نفر از زنان ساکن شهر اهواز است که از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب گردیدند. متغیر وابسته در این تحقیق (مشارکت اجتماعی) است که رابطه آن با متغیر های مستقل شامل: "احساس بی قدرتی ،"احساس محرومیت نسبی " اعتماد اجتماعی"، "خودپنداره و نیز متغیر هایی چون، "سن " و پایگاه اجتماعی-اقتصادی" بررسی و مورد آزمون قرار گرفت. فرضیه های این تحقیق با توجه به نظریه های بی قدرتی (ملوین سیمن)، محرومیت نسبی (تد رابرت گر)، نظریه های سرمایه اجتماعی مانند بوردیو، پاتنام و نظریه ی خودپنداره ی روزنبرگ مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های این تحقیق به قرار زیرند: 1- بین سن و مشارکت اجتماعی زنان رابطه معناداری وجود دارد. 2- بین پایگاه اقتصادی- اجتماعی و مشارکت اجتماعی زنان رابطه معنادار و ضعیفی وجود دارد. 3- بین احساس محرومیت نسبی و میزان مشارکت اجتماعی زنان رابطه معنادار و ضعیفی وجود دارد که تئوری رابرت گر در این تحقیق رد می شود. 4- بین احساس بی قدرتی و مشارکت اجتماعی زنان رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد. 5- بین اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی زنان رابطه معناداری وجود دارد. 6- بین خودپنداره و میزان مشارکت اجتماعی زنان رابطه معناداری وجود دارد.