در سیستمهای مخابرات سیار بدلیل محدودیت پهنای باند فرکانسی و کانالهای ارتباطی، ناچار به استفاده مجدد از فرکانس هستیم، بنابراین محدوده سرویس دهی را سلول بندی می‍ کنیم. به همین دلیل فرآیند دست به دست شدن یا handover (ho) بسیار مهم است. تاکنون الگوریتمهای بسیاری برای فرآیند ho معرفی شده اند. در تمامی الگوریتمهای معرفی شده برای جلوگیری از دست به دست شدن های غیرضروری، از سیگنال دریافتی متوسط گیری زمانی می شود. بدین صورت که بدون توجه به سرعت دستگاه سیار، در بازه های زمانی ثابتی متوسط گیری انجام می گیرد که باعث افزایش تماسهای از دست رفته در بعضی از سرعتها می شود. متوسط گیری توسط یک پنجره مستطیلی انجام می شود، بدین صورت که تعداد مشخصی از نمونه های گرفته شده از سیگنال دریافتی را با یکدیگر جمع کرده و سپس میانگین گیری می کنیم. در این تحقیق سعی شده است که از پنجره های مکانی برای متوسط گیری از سیگنال دریافتی استفاده شود. در متوسط گیری مکانی، تعداد نمونه هایی که درون یک پنجره متوسط گیری قرار می گیرند، همواره ثابت است و به عبارت دیگر طول پنجره برای سرعتهای مختلف، متفاوت است. در الگوریتم دست به دست شدن ابتدا سرعت دستگاه سیار توسط روشهای موجود تخمین زده شده سپس طول پنجره متوسط گیری بهینه انتخاب می شود. در ادامه از پنجره های دیگری غیر از پنجره مستطیلی برای متوسط گیری استفاده شده و طول پنجره متوسط گیری بهینه برای این پنجره ها را نیز بدست می آوریم، سپس نتایج بدست آمده از پنجره های پیشنهادی را با پنجره مستطیلی مقایسه می کنیم. تمامی مراحل یاد شده با استفاده از شبیه سازی رایانه ای انجام گرفته است و با استفاده از این شبیه سازیها به نتایجی دست پیدا کرده ایم که در بخشهای آتی مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرند. از نتایج بدست آمده با استفاده از شبیه سازی چنین به نظر می رسد که پنجره مستطیلی بهترین کارایی را در مقایسه با پنجره های پیشنهادی دارد.

چکیده ندارد.