شعرفارغ از توصیف و تصویر، سخنی عادی است. زیبایی و تاثیرگذاری اشعار، مرهون تصاویر و توصیفاتی است که از تخیل شاعران نشات می گیرد. درمیان تصویرسازی های متفاوت، توصیف صبح، یکی ازمضامین وتصاویرمشترک درمیان شعرای فارسی زبان است. فردوسی و خاقانی شروانی نیزدرشمارآن گروه ازشاعرانند که به این امر، توجه بسیار داشته اند. لذا محقق برآن شد تا پژوهشی دراین خصوص انجام دهد. نگارنده با توجه به وسعت و گستردگی شاهنامه ی فردوسی و قصاید خاقانی بررسی و مطالعه ی موردی را برای انجام پژوهش برگزید. در شاهنامه بخش پهلوانی، و دردیوان قصاید خاقانی ، ده قصیده با مطلع صبح انتخاب گردید. نتایج به دست آمده ازپژوهش بیان گراین است، که هردوشاعردرتوصیف صبح ازآرایه های ادبی تصویری استفاده نموده اند. تشبیه، استعاره، کنایه و اسناد مجازی مورد توجه هردوشاعرقرار گرفته است. عنصر رنگ و صبغه ی اشرافی نیزدراشعارهردوشاعرقابل بررسی است. دراشعارفردوسی، به ترتیب اسناد مجازی، عنصررنگ و کنایه بالاترین بسامد را دارد. درقصاید خاقانی، شاعربه ترتیب به استعاره، تشبیه و صبغه ی اشرافی رویکرد خاص داشته است.