پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی هوش عاطفی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی و رضایت از تحصیل انجام گرفت. به این منظور 386 دانش-آموز از دبیرستان های شهر شیراز به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به تکمیل مقیاس های هوش عاطفی (پترایدز و فارنهام، 2001)، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (پنتریچ و دی گروت، 1990) و رضایت از تحصیل (محقق ساخته) پرداختند. همچنین برای سنجش پیشرفت تحصیلی از معدل تراز شده دانش آموزان استفاده گردید. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که هوش عاطفی پیش بینی کننده مثبت و معنادار رضایت از تحصیل می باشد، در معادله رگرسیون رابطه معناداری بین هوش عاطفی و پیشرفت تحصیلی مشاهده نشد. در مورد سازه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، این سازه پیش بینی کننده مثبت و معنادار پیشرفت تحصیلی و رضایت از تحصیل بود. در بررسی ابعاد، از میان مولفه های هوش عاطفی مولفه درک عواطف و از میان مولفه های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، مولفه راهبردهای شناختی پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی بود. علاوه بر این، از میان مولفه های هوش عاطفی سه مولفه ی درک عواطف، کنترل عواطف و خوشبینی پیش بینی کننده رضایت از تحصیل دانش-آموزان و از میان مولفه های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، مولفه های راهبردهای شناختی و خودتنظیمی پیش بینی کننده رضایت از تحصیل بودند، و در این میان راهبردهای شناختی پیش بینی کننده قویتری بود. واژگان کلیدی: هوش عاطفی، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، رضایت از تحصیل، پیشرفت تحصیلی، دانش-آموزان.