در تحقیق حاضر روشی موسوم به اف – ای – آر جهت طراحی و اجرای تشبیه برای تدریس مفاهیم علمی سخت و انتزاعی درس فیزیک معرفی گردید. پس از معرفی جوانب کلی این الگو، پژوهشگر بصورت نمونه دو تشبیه را با استفاده از همین الگو برای تدریس مفاهیم گرما و علت شکست نور در سالهای اول و دوم دبیرستان طراحی و اجرا نمود. برای بررسی میزان کارآمدی این الگو ، محقق چند سوال پژوهشی را مطرح نمود که با مطالعه ادبیات موضوع (فصل 2) ، روش کیفی جهت اجرای آزمون(فصل3) و تفسیر داده های حاصل از آزمون مصاحبه (فصل 4) به نتایج کلی زیر دست یافت. سوالات و پاسخ های پژوهش به شرح ذیل می باشند: 1- آیا تشبیه می تواند بر درک دانش آموزان از مفاهیم تأثیر بگذارد؟ 2- آیا تشبیه ها آثار منفی و مفاهیم بدیل ایجاد کرده اند؟ 3- آیا دانش آموزان در استدلال های خود از تشبیه استفاده کرده اند؟ 4- آیا دانش آموزان می توانند از تشبیه بصورت خودبخودی استفاده کنند؟ 5- آیا همه دانش آموزان به یک اندازه از تشبیه استفاده می کنند؟ در پاسخ به سوال اول، مطالعه نشان داد که تشبیه تا حدودی توانسته است به دانش آموزان در رسیدن به درک صحیح از مفاهیم کمک کند و نسبت به روش آموزش عادی درک بهتری از مفاهیم در آنها ایجاد کرده است. سوال دوم پژوهش به این جواب رسید که استفاده از تشبیه ها که بر اساس الگوی ذکر شده طراحی شده بودند مفاهیم بدیل یا کج فهمی ایجاد نکرده اند. سوال سوم پژوهش به این نتیجه دست یافت که استفاده دانش آموزان از تشبیه به نحو قابل ملاحظه ای به نوع سوال، ارتباط سوال به زمینه تشبیه و نیز هدایت معلم بستگی دارد. سوال چهارم به این نتیجه رسید که دانش آموزان برای استفاده از تشبیه نیازمند آموزش و تمرین مستمر هستند، در سوالات اولیه مصاحبه دانش آموزان هنوز تجربه کافی برای استفاده از تشبیه را کسب نکرده بودند ولی در سوالات انتهایی مصاحبه به علت کسب آموزش و تجربه در استفاده از تشبیه ، بیشتر استفاده از تشبیه برای استدلال ها خودبخودی بود. در پاسخ به سوال پنجم محقق به این نتیجه رسیده است که دانش آموزانی که از نظر درسی ضعیف و متوسط هستند، بهتر و بیشتر از دانش آموزان با استعداد از تشبیه بهره می برند و در هر دو تشبیه، استفاده از تشبیه توسط دانش آموزان ضعیف و متوسط بیشتر از دانش آموزان قوی تر بوده است. اگرچه دانش آموزان ضعیف بیشتر تمایل داشتند از تشبیه معلم ساخته استفاده کنند و برای استفاده به راهنمایی بیشتری نیاز داشتند ولی پس از استفاده از تشبیه ، با احتمال بیشتری به جواب صحیح دست می یافتند. بنابراین همان گونه که در فصل های 1 و 2 نیز اشاره شد ، استفاده از تشبیه می تواند به آموزش فیزیک و تدریس آن کمک کند و الگوی معرفی شده برای طراحی تشبیه می تواند از خطرات احتمالی استفاده از تشبیه بکاهد و معلم می تواند با استفاده از الگوی مذکور از این ابزار تدریس با اطمینان خاطر بیشتری بهره برداری کند.

چکیده: هدف از این مطالعه بررسی نقش تحصیل در سلامت روانی دانشجویان رشته پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی زنجان بوده است که برای این منظور به مقایسه ی دانشجویان در مقاطع علوم پایه، کارآموزی و کارورزی رشته ی پزشکی عمومی و همچنین با سایر دانشجویان غیر پزشکی پرداخته شد. این مطالعه یک تحقیق توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی می باشد که بر روی کلیه ی دانشجویان رشته ی پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی 89-1388 انجام شد. پرسشنامه ی مورد استفاده در این پژوهش، چک لیست 90 سوالی نشانگان اختلالات روانی (scl90) و پرسشنامه ی مشخصات دموگرافیک بود. 392 پرسشنامه بین دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی زنجان و دانشجویان دانشگاه سراسری توزیع و گردآوری شد. از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (کروسکال والیس و u من ویتنی) برای توصیف و تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که هم در شاخص «شدت کلی» و هم در خرده مقیاس های scl90 (به جز جسمانی سازی، اضطراب و خصومت)( 05/0 < a)، بین سه مقطع دانشجویان پزشکی تفاوت معنی داری وجود داشت که تمامی این تفاوت ها در سطح 01/0 > a (به جز ترس مرضی 05/0 > a) معنی دار بود. پژوهش حاضر همچنین نشان داد که در مقاطع بالاتر نمره ی سلامت روانی دانشجویان بهبود قابل ملاحظه ای یافته است. مقایسه ی سلامت روانی دانشجویان پزشکی و غیرپزشکی حاکی از بهتر بودن وضعیت سلامت روانی در دانشجویان پزشکی نسبت به دانشجویان غیرپزشکی بود (05/0 > a). بین وضعیت روانی و جنسیت، وضعیت تأهل، بومی بودن و سکونت ارتباط معنی داری به دست نیامد. در مجموع این پژوهش نشان می دهد که تحصیل در رشته ی پزشکی عاملی برای به خطر افتادن سلامت روانی نیست.