سرمایهگذاری و تشکیل پرتفوی مناسب از مهمترین مسائل روز مدیریت مالی محسوب میشود. یکی از پیچیدهترین و پرچالشترین موضوعات در ادبیات مالی، مدیریت اوراق بهادار و تحلیل سرمایهگذاری است. از آنجایی که سرمایهگذاران تمایل دارند ریسک سرمایهگذاریشان به حداقل برسد، به همینمنظور سعی شده است تا تعیین شود که در بازار سرمایه ایران با چند نوع سهم، ریسک غیر سیستماتیک از بین میرود. در این تحقیق سوال پژوهشی و فرضیه که در نظر گرفته شده است به شرح زیر میباشد: 1- تعداد مطلوب سهام یک سبد به منظور کاهش ریسک غیرسیستماتیک سهام عادی در بورس اوراق بهادار تهران چقدر است؟ 2- بین تعداد تنوع سهام تشکیلدهنده سبد سهام و ریسک آن رابطه معکوس وجود دارد. به همین منظور با جمعآوری اطلاعات تاریخی سهام در طی یک دوره دوازده ساله (حدفاصل سالهای 1374 تا 1385) مبادرت به تهیه لیستی از شرکتهایی شد که بطور مستمر نامشان در تابلو اعلانات بورس تهران وجود داشت و نیز اطلاعات قیمت سهام و اطلاعات مالی آنها در دسترس میباشد و در نهایت تعداد 100 شرکت انتخاب شدند که با تکیه بر روش تنوع بخشی ایوانز و آرچر مورد آزمون فرضیه قرار گرفتند. این تحقیق با استفاده از آزمون رگرسیون حداقل مربعات نشان داد که یک رابطه معکوس بین تنوع پرتفوی و ریسک غیرسیستماتیک وجود دارد. همچنین با استفاده از آزمون t از طریق آزمون اختلاف میانگین متوالی ریسک پرتفویها نشان داد که ریسک پرتفوی با افزایش تعداد تنوع سهام سریعاً کاهش می یابد و وقتی تعداد اوراق بهادار از 30 نوع سهام بیشتر میشود اثر تنوع بخشی کمتر شده است.