هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش خود نظارتی توجه و باز آموزی اسنادی بر عملکرد حل مسأله ریاضی دانش آموزان با ناتوانی ریاضی بود. آزمودنی های پژوهش شامل 30 نفر دانش آموز پسر پایه چهارم ابتدایی با ناتوانی ریاضی بودند که به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل انتصاب شدند. پژوهش حاضر شامل 2 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل بود: گروه آزمایش نخست (n=10) طی 8 جلسه 45 دقیقه ای آموزش های لازم را برای خود نظارتی توجه و گروه آزمایش دیگر(n=10) طی 8 جلسه 45 دقیقه ای آموزش های لازم را برای باز آموزی اسنادی دریافت کردند. گروه کنترل(n=10) نیز به برنامه های عادی کلاسی خود ادامه دادند و برنامه خاصی را دریافت نکردند. در مطالعه حاضر از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. و به این ترتیب هر 3 گروه پیش آزمون حل مسأله ریاضی را قبل از شروع برنامه های مداخله ای دریافت کردند و پس آزمون حل مسأله ریاضی نیز برای هر سه گروه پس از اجرای برنامه ها اجرا شد. نتایج بدست آمده با استفاده از روش کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند تا تأثیر متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته مشخص شود. یافته ها نشان می دهد که دانش آموزان با ناتوانی ریاضی در گروه های آموزش خود نظارتی توجه و باز آموزی اسنادی که برنامه های مداخله ای را دریافت کرده بودند، توانستند در مقایسه با گروه کنترل نمرات بالاتری را در پس آزمون حل مسأله ریاضی کسب کنند. بنابراین تفاوت بین گروه های آزمایش و گروه کنترل در سطح (p<0.05) معنی دار بود. پژوهش حاضر کاربردهایی را برای والدین، معلمان و متخصصانی که برای دانش آموزان با ناتوانی ریاضی تدریس می کنند، دارد. باز آموزی اسنادی و خود نظارتی توجه می توانند به عنوان راهبردهای موثری جهت ایجاد تغییرات مثبت در نگرش ها، انگیزش و مهارت های فراشناختی دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری بکار گرفته شوند.