برش بناریزه در 35 کیلومتری شمال آباده واقع است. 75/26 متر از این برش به سن پرمین و تریاس مورد مطالعه قرار گرفت.این توالی از دو واحد سنگ شناسی 7 و a شکل گرفته است. واحد 7 از سنگ آهک های قرمز تا خاکستری رنگ نازک لایه متعلق به سازند همبست از پرمین بالایی و واحد a از سنگ آهک های خاکستری تا سبز رنگ بسیار نازک تا نازک لایه تریاس پایینی تشکیل شده است. رسوبات در این برش حاوی گروه های مختلف فسیلی از قبیل کنودونت ها، سفالوپود ها و بقایای ماهی ها است. مطالعه کنودونت های بدست آمده از این برش منجربه شناسایی 5 زون کنودونتی شد.زون های clarkina transcaucasica، clarkina orientalis و clarkina longicuspidata-clarkina inflecta متعلق به جلفین بالایی، زون clarkina changxingensis، متعلق به دوراشامین میانی و زون hindeodus parvus به آغاز تریاس و اشکوب برهمانین تعلق دارد.مرز دقیق پرمین و تریاس بر اساس اولین حضور hindeodus parvus در لایه شماره gh27 ستون سنگ چینه نگاری تعیین شد. از بررسی پیوستگی در این برش، 3 تغییر ناگهانی در عمق تشخیص داده شد که در آغاز لایه های gh8، gh22 و gh25 واقع شده اند، این تغییرات ممکن است نشانه ای بر وجود ناپیوستگی های کوتاه مدت یا ناپایداری های تکتونیکی باشد. با توجه به حضور دایک های فراوان در این برش، مشابه ترین نظریه انقراض به برش مورد مطالعه، نظریه mantle plume در نظر گرفته شد. بررسی شواهد متفاوت از قبیل دانه های پیریت، فراوانی فسیل بقایای کوسه ماهیان و کنودونت های پلاژیک و دایک های موجود در واحد 7 و آغاز تریاس، بر این مطلب دلالت می کند که پدیده انقراض در منطقه بناریزه در انتهای پرمین رخ نداده است و حد اقل در آغاز تریاس واقع شده است.