چکیده مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت زناشویی براساس هوش معنوی و هوش هیجانی انجام شده است. روش: این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی مراجعه کنندگان متأهل به خانه های سلامت مناطق 8 و 18 تهران بود که حداقل دو سال از زندگی مشترکشان گذشته بود و بین20 تا50 سال سن داشتند. تعداد 117 نفر به عنوان نمونه ی پژوهشی و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزارهای اجرای این پژوهش عبارت بودند از: پرسش نامه ی هوش هیجانی بار-آن، پرسشنامه ی هوش معنوی ناصری، پرسشنامه ی رضایت زناشویی انریچ. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغیری و تحلیل واریانس استفاده گردیده است. نتایج: یافته های این پژوهش نشانگر این است که هوش معنوی 1/10 درصد از تغییرات رضایت زناشویی را پیش بینی می نماید. همچنین در میان مولفه های اصلی هوش معنوی، شکیبایی 5/13 درصد از تغییرات رضایت زناشویی را پیش بینی می نماید. همچنین هوش هیجانی نیز 4/21 درصد از تغییرات رضایت زناشویی را پیش بینی می نماید. در میان مولفه های اصلی هوش هیجانی نیز خلق کلی 9/25 درصد از تغییرات رضایت زناشویی را پیش بینی می کند. با توجه به نتایج به دست آمده از ترکیب هوش معنوی و هوش هیجانی نیز باید گفت که هوش هیجانی با 4/21 درصد پیش بینی کننده ی مناسب تری برای رضایت زناشویی می باشد. نتیجه گیری: هوش معنوی و هوش هیجانی از جمله عوامل مرتبط با رضایت زناشویی محسوب می شوند. افرادی که دارای هوش معنوی و هوش هیجانی بالاتری هستند از رضایت زناشویی بیشتری نیز برخوردارند. کلید واژه ها: هوش، معنویت، هوش معنوی، هوش هیجانی، رضایت زناشویی، پیش بینی.