کمبود سرمایه یکی از موانع اصلی بر سر راه فرآیند توسعه کشور ها،علی الخصوص کشور های در حال توسعه محسوب می شود. از این رو در طی دهه های اخیر، استفاده از منابع مالی خارجی به عنوان مکملی برای منابع داخلی، در میان این کشور ها، جایگاه ویژه ای یافته است. از بین انواع مختلف جریان های سرمایه به کشور های در حال توسعه، سرمایه گذاری مستقیم خارجی به دلیل برخورداری از خصوصیاتی مانند مدیریت برتر و کارا، تکنولوژی پیشرفته، دست یابی آسان تر به بازارهای بین المللی و سرمایه فراوان و ارزان از اهمیت بیشتری برخوردار است. سرمایه گذاری مستقیم خارجی تحت تاثیر عوامل مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی می باشد. در این میان، وجود محیط نهادی مناسب و ثبات و امنیت در محیط سرمایه گذاری، یکی از مهمترین معیارها برای تصمیم گیری سرمایه گذاران خارجی محسوب می شود. اهمیت محیط نهادی با ثبات تا جایی است که، شرکت های چند ملیتی بیشتر از آنکه با توجه به عوامل سنتی، اقتصادی اثر گذار بر جذب fdi تصمیم بگیرند، نسبت به تغییرات سیاسی و قانونی محیط فعالیت خود واکنش نشان می دهند. به منظور سنجش کیفیت محیط نهادی کشور ها از شاخص های مختلفی استفاده می شود. ما در این تحقیق از شاخص های شش گانه حکمرانی منتشر شده توسط بانک جهانی، استفاده کرده و طی دوره زمانی 2002-2006 میلادی- (1381-1385)، به بررسی اثر این مهم در کنار برخی دیگر از عوامل موثر، بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در 23 کشور منتخب در حال توسعه با تاکید بر ایران، می پردازیم. نتایج حاصل از برآورد الگوی سرمایه گذاری با استفاده از داده های ترکیبی و به روش اثرات ثابت حاکی از آن است که اندازه بازار ، درجه باز بودن اقتصاد ، دستمزد و بهره وری نیروی کار تاثیر مثبت و نوسانات نرخ ارز تاثیر منفی بر جریان ورودی fdi به کشور میزبان داشته اند. همچنین اثر حکمرانی خوب بر جذب fdi مثبت و معنا دار بدست آمده که نشان می دهد ، عوامل نهادی به عنوان عامل تعیین کننده ثبات و امنیت سرمایه گذاری هر کشور، به منزله پیش نیازی برای جذب سرمایه های خارجی محسوب می شوند.