.گردشگری و امنیت در یک ارتباط تنگاتنگ و متقابل هستند و گردشگری زمانی که با امنیت همراه باشد می تواند بصورت جریانی مستمر،پایدار و رفت و برگشتی بین مبدا و مقصد گردشگری شکل گرفته و تکرار بازدید از همان مکان را افزایش دهد. علارغم اهمیت این موضوع اما همواره بسیاری از مکان های گردشگری با مشکل ناامنی روبرو هستند که یکی از عمده ترین دلایل حل نشدن این مشکل در گردشگری را می توان در یک جانبه گرائی و تک بعدی دیدن مساله امنیت دانست. در امنیت گردشگری معمولا به مقوله امنیت مکان گردشگری توجه می شود و به امنیت فردی و اجتماعی گردشگران و بویژه امنیت سیاسی در سطح کلان آن کمتر توجه می شود. در حالی که بدون در نظر گرفتن این چهار فاکتور اصلی( کشور، اجتماع، فرد و مکان)، رسیدن به امنیت گردشگری را باید فراموش کرد. با توجه به اینکه تعداد مراجعان و بازدیدکنندگان این منطقه فراوان می باشد؛ برای جمع آوری دیدگاه های مراجعان از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده گردید که تعداد آن 200 بازدیدکننده بود. نتایج این مقاله که بر مبنای روش تحقیقی توصیفی- تحلیلی با اتکاء به مطالعات پیمایشی و میدانی و تحلیل ثانویه به رشته تحریر در آمده است نشان داد که منطقه ثامن یکی از مکان های گردشگری است که با توجه به شرایط خاص مکان و ویژگی های زائران و ساکنان و ...،دارای بیشترین میزان جرم در سطح شهر مشهد بوده و مکانی ناامن را برای زائران شکل داده است. بطوریکه بیش از 60 درصد زائران منطقه مورد مطالعه را ناامن می دانند. در این بین شلوغی و تراکم، بافت کالبدی منطقه و تلفییق نامناسب کاربری ها بیشترین تاثیر را بر ناامن شدن منطقه داشته است. واژگان کلیدی : گردشگری، امنیت، امنیت گردشگری، آسیب های اجتماعی، جرم