ورزش به عنوان یکی از پدیده های جهان مدرن نه تنها به عنوان عامل تفریح و سرگرمی بلکه به عنوان عاملی برای شادابی روح و نشاط جسم، جایگاه مهمی را در فرهنگ ها به خود اختصاص داده است. لذا توجه به اخلاق ورزشی در میان تمام دست اندرکاران ورزش مسئله ای حائز اهمیت است. در واقع همه رفتارهای فردی و اجتماعی در محیط های ورزشی، باید مبتنی بر اخلاقیات باشد. باتوجه به اهمیت رابطه اخلاق با هوش معنوی هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین هوش معنوی با اخلاق ورزشی در بین ورزشکاران نخبه در باشگاه های اصفهان است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و حجم نمونه برابر با 168 نفر از ورزشکاران نخبه باشگاه های اصفهان در سال 1388 بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه محقق ساخته اخلاق ورزشی و پرسشنامه محقق ساخته هوش معنوی که دارای هشت حیطه ی محوریت اعتقاد به خداوند در کارها ، خودآگاهی، پالایش تجربه های روزانه خود، توکل بر خدا برای حل مشکلات زندگی، تجربه های دینی، دعا و نیایش، اعتقاد به مفاهیم دینی و صبر و تحمل دیگران است که ضریب پایایی بدست آمده برای دو پرسشنامه به ترتیب 92/0 و95/0 می باشد. در این پژوهش،جهت تحلیل داده های حاصله از روش آماری تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی استفاده شد. با توجه به یافته های این تحقیق، می توان نتیجه گرفت اخلاق ورزشی بیشترین رابطه را به ترتیب با بعد محوریت اعتقادات به خداوند در کارها، آرامش درون، باورها و اعمال معنوی ومذهبی، صبر و تحمل دیگران، خود آگاهی و بخشش دارد. بین اخلاق ورزشی با مولفه های معنا و هدف در زندگی و تجربه های معنوی رابطه معنادار مشاهده نگردید و همچنین بین اخلاق ورزشی و ویژگی های دموگرافیک رابطه معناداری وجود ندارد ( 05/0?p).