عمده مکان و کشور های مطرح شده در الواح و نقوش برجسته های هخامنشی مربوط به ساتراپ ها و سرزمین های غربی امپرطوریست .اطلاعات و سایت های شناخته شده هخامنشی را در نواحی غربی به خوبی می توان شناخت، اما در نقطه مقابل اطلاعات ما از نواحی شرقی جز اندک اشارات، چیزی را در بر نمی گیرد.اثبات درستی یا نادرستی ادعا های مطرح شده در نوشته ها ی مورخان و کتیبه های هخامنشی در مورد کارها، سبک حکومت و قلمرو تحت سیطره آنها همیشه مورد مناقشات بسیاری در محافل باستان شناسی این حوزه قرار داشته، ؛ این موضوع بکر و پر کشش هدف اصلی نگارنده برای بررسی و معرفی داده های باستان شناختی در شرق قرار گرفت لذا در این پژوهش سعی بر آن شد که علاوه بر بررسی صحت این ادعا ها به ترسیم مرز های فرهنگی هخامنشیان و بررسی تاثیرات انها بر این نواحی پرداخته شود . برای نیل به این هدف ابتدا برای بدست آوردن اطلاعات اولیه و مکتوب در این باره به بررسی تک تک کتیبه ها و نشانه ها در نوشته های مورخان پرداخته شد و در گام دوم پژوهش، بررسی داده های به دست آمده از حفاری های این منطقه (کشور های افغانستان ، پاکستان و تا حدودی هندوستان) که در حوزه فرهنگ ایندوس قرار دارد مورد توجه گرفت. در مجموع این بررسی ها اشاراتی پیرامون مناطق شرقی در کتیبه ها و الواح گلی باروی تخت جمشید مبنی بر سفر به این منطقه و امتداد یافتن جاده شاهی به این مناطق به دست آمد و در بررسی داده های به دست آمده از حفاری ها یافته های معماری چون سکو های خشتی و معماری دایره ای و سفال های شاخصی چون سفال های مخروطی سیلندری و سفال های لاله ای که در مناطق مرکزی امپراتوری به عنوان شاخصی برای حضور هخامنشیان معرفی شده بود در این مناطق به دست آمد که می توان آنهارا شاهدی برای نفوذ هخامنشیان تا لبه شمال شرقی هندوستان امروزی دانست.