اهمیت مدیریت شیلات نه تنها به دلیل سهم عمده ای که آبزیان در تأمین غذای مصرفی جامعه دارند، بلکه به خاطر نقش مهم آنها در پایداری اکوسیستم، روز به روز در حال، گسترش است. میگو به عنوان یکی از ذخایر ارزشمند دریایی، به دلیل ارزش و اهمیت پروتئینی و پتانسیل ارز آورری آن برای کشور از اهمیت بسیاری در میان آبزیان برخوردار است. این اعتقاد وجود دارد که از تمام منابع موجود در خلیج فارس بیش از اندازه بهره برداری شده و ذخایر میگو نیز از این امر مستثنی نیست. لذا، در تحقیق حاضر با استفاده از یک مدل اقتصاد _ زیستی توده میگو شبیه سازی شد. برای در نظرگرفتن پویایی جمعیت میگو از تابع بازیابی ریکر و برای پیش بینی قیمت میگو برای دوره برنامه ریزی از شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد. تابع بازیابی ریکر با استفاده از اطلاعات حجم توده تخم گذار و حجم توده اضافه شونده در طی سالهای 1387-1365 برآورد شد برای برآورد نسل اضافه شونده یک جزء خطای تصادفی در تابع بازیابی ریکر لحاظ شد و حجم توده اضافه شونده برای افق برنامه ریزی تخمین و سپس مقدار برداشت بهینه میگو تعیین شد. برای تعیین تعداد بهینه مجوز صیادی از برنامه ریزی با محدودیت تصادفی استفاده شد. میزان حجم قابل برداشت میگو به عنوان پارامتر توأم با ریسک در مدل لحاظ شد. مدل برای سه سطح ریسک 5/2، 5 و 10 درصد در مقدار صید میگو قابل دسترس حل شد. نتایج نشان داد که میزان بهینه برداشت در دوره برنامه ریزی به ترتیب 650، 1485، 2342، 1588 و 2290 تن می باشد. تعداد مجوز بهینه صید در سطوح مختلف ریسک در حجم قابل برداشت میگو متفاوت بود. بر اساس یافته ها، توصیه می شود سیاست گذاران شیلات با در نظرگرفتن سطح بالای ریسک در میزان قابل برداشت، مجوز صید صادر کنند.