چکیده این پژوهش به منظور بررسی اثر بخشی آموزش الگوی ارتباطی خانواده بر میزان رضایت زناشویی مادران کودکان مبتلا به اتیسم انجام شد. دراین پژوهش از روش تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور از دو مرکز اتیسم شهر اصفهان یک مرکز به طور تصادفی انتخاب شد. سپس از بین مادران کودکان مبتلا به اتیسم در این مرکز20 نفر به طورتصادفی انتخاب شدند.10نفرآنها به شکل تصادفی درگروه آزمایش و10 نفر درگروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرشنامه دموگرافیک بود که شغل والدین، میزان تحصیلات والدین، سن کودک و تعداد اعضای خانواده را شامل می شد و همچنین از فرم خلاصه شده پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ نیز استفاده شد که بدین وسیله میزان رضایت زناشویی مادران مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس الگوی ارتباط خانواده به گروه آزمایش آموزش داده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین میانگین های دوگروه آزمایش وکنترل دررضایت زناشویی پس ازآموزش الگوی ارتباطی خانواده در پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد)0001/0 .(p<به عبارت دیگر آموزش الگوی ارتباطی خانواده سبب افزایش میزان رضایت زناشویی مادران کودکان مبتلا به اتیسم شد.