حقوق شهروندی، اصطلاحی است که در سالهای اخیر در ادبیات حقوقی – سیاسی کشورمان رواج یافته و در محافل دانشگاهی و میان صاحبان فکر و اندیشه رونق پیدا کرده است بگونه ای که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان بالاترین منبع قانونی در اصول متعددی به این حقوق اشاره نموده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی– پیمایشی بوده است. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته که شامل35 سوال پنج گزینه ای براساس مقیاس لیکرت است که با استفاده از منابع مرتبط در دسترس تهیه و با نظرخواهی از متخصصین روایی آن بررسی شده است و اعتبار آن نیز با استفاده از روش آلفای کرانباخ مورد بررسی که مقدار916/0 بدست آمد. جامعه آماری شامل دبیران مدارس متوسطه ناحیه یک رشت در سال تحصیلی 89-88 می باشد که از بین آنها 242 نفر بعنوان نمونه به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، حداقل و حداکثر) و آمار استنباطی( ضریب همبستگی پیرسن) استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش و شیوه های ارائه شده براساس سوالات پژوهش نشان داد که: - بین آموزش قانونگرایی و رعایت احترام به حقوق شهروندی رابطه وجود دارد. - بین آموزش های غیررسمی و رعایت قانون رابطه وجود دارد. - بین آموزش های محتوای درسی و رعایت قوانین و مقررات رابطه وجود دارد. - بین آموزش های رسمی و غیررسمی و رعایت احترام رابطه وجود دارد. کلید وا‍‍‍ژه ها: قانون، آموزش، قانونگرایی،احترام،حقوق شهروندی،دبیران متوسطه.