استعاره یکی از ابزارهای موثر در انتقال تجربه و مفاهیم ذهنی افراد جامعه می باشد. شناخت ساز و کار استعاره در زبان فارسی بسیار مفید و کاربردی است که اخیراٌ مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش در صدد آن است به بررسی انواع استعاره و کارکرد آن در متون سیاسی بپردازد. از آنجایی که این موضوع از یک سو به کاربردشناسی مرتبط است و از سویی به حوزه ی معنی شناسی شناختی، پایه های کار برای تحقیق از حوزه ی کاربردشناسی و پایه های شناختی آن از حوزه ی زبانشناسی شناختی وام گرفته خواهد شد. روش تحقیق: در این پژوهش، روش تحقیق بر مبنای جمع آوری داده ها از روزنامه هایی که بطور کاملاٌ تصادفی انتخاب شده اند، می باشد. تمامی استعاره های بکار گرفته شده در بخش سیاسی این روزنامه ها استخراج شده است و این استعارات براساس ساختار صوری، ساختار معنایی و حوزه ی کاربردی مورد بررسی بسامدی قرار می گیرند. نتایج: در این پژوهش مشخص می شود که به لحاظ ساختار صوری از میان انواع مختلف ساختارها، بیشتر استعارات سیاسی از نوع گروه اسمی می باشند و نیز به لحاظ ساختار معنایی، بسامد استعارات توصیفگرا از سایر انواع استعارات بیشتر است و اکثر استعارات سیاسی از نظر حوزه ی کاربردی، مربوط به بدن انسان و ویژگی های مرتبط با انسان می باشند.

در این پژوهش که به شکل مقطعی و توصیفی-تحلیلی انجام شد، 30 کودک نا شنوای کاشت حلزون شنوایی شده که قادر به برقراری ارتباط شفاهی بودند با بافت اجتماعی و فرهنگی نسبتاً یکسان مورد ارزیابی قرار گرفتند. حداقل سن کودکان 3 سال و حداکثر 6 سال بوده است. هیچ کدام از آزمودنی ها مشکل ذهنی و جسمی دیگری که مانع از یادگیری شود، نداشتند. مشکلات شنوایی در این کودکان قبل از زبان آموزی اتفاق افتاده بود. در این تحقیق جنس کودکان ملاک و معیار انتخاب واقع نشد.