به منظور استفادهی بهینهی منابع داخلی روغن خوراکی، در این تحقیق، شش رقم بذر گلرنگ ایرانی، il.iii، محلی اصفهان، اصفهان 14 و اصفهان 28 (از ارقام بهاره)، پدیده یا lrv (از ارقام پائیزه) و pi (از ارقام دیمی) از موسسهی نهال و بذر کرج تهیه و خواص فیزیکوشیمیایی بذر (مقدار روغن، پروتئین، خاکستر، رطوبت، نسبت پوست به دانه) و روغن آن پس از استخراج (عدد اسیدی، عدد یدی، عدد صابونی، ترکیب اسیدهای چرب، رنگ، میزان توکوفرول ها و بتاکاروتن) بررسی گردید. سپس پایدارترین رقم انتخاب شد و تا?ثیر آن به عنوان آنتیاکسیدان طبیعی در نگهداری روغن سویای بدون آنتیاکسیدان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روغن گلرنگ ارقام ایرانی از نوع گلرنگ لینولئیک بوده و گلرنگ اولئیک در میان ارقام بررسی شده ملاحظه نشد. روغن گلرنگ ارقام ایرانی حاوی آلفا و بتاتوکوفرول بوده و ایزومرهای گاما و دلتا یافت نشد. با توجه به اینکه دو رقم محلی اصفهان و il.iii بیشترین مقدار توکوفرول و بتاکاروتن را دارا بودند، ایندو به عنوان پایدارترین رقم ها جهت بررسی خواص آنتیاکسیدانی روغن گلرنگ انتخاب و در دو سطح 2 و 5% به روغن سویای بدون آنتیاکسیدان اضافه گردید. آنگاه شاخصهای پراکسید، تیوباربیتوریک اسید و رنسیمت در روزهای صفر، 5، 10 و 15 با نمونهی شاهد (روغن سویای بدون روغن گلرنگ) مقایسه شد. نتایج آماری نشان داد که در اکثر روزها روغن گلرنگ تا?ثیر معنیداری بر پایداری اکسیداتیو روغن سویا نداشته لذا به نظر می رسد ترکیبات آنتیاکسیدانی روغن گلرنگ در حدی که کاملاً مانع از اکسیداسیون روغن سویا شود، نیست.