انقلاب مشروطه که بی شک یکی از تحولات مهم تاریخ ایران است، علی‏رغم ناکامی، در تحلیل نهایی توانست تغییرات زیادی را در ایران خصوصا از بعد سیاسی فراهم آورد و حرکت‏های دمکراتیک بعدی را در تاریخ معاصر ایران بنیان نهد. اما این انقلاب که همزمان سه هدف مردم سالاری، ایجاد یک دولت مرکزی نیرومند و نوسازی ایران را دنبال می کرد، به دلیل دوگانگی های درونی جنبش، کشمکش مداوم بین مشروعه خواهان و مشروطه خواهان، رقابت شدید بین جناحهای مختلف مشروطه خواهان، مداخله کشورهای خارجی در جهت دامن زدن به تنشها و رقابتهای داخلی، ضعف نسبی طبقات مدرن، فقدان طبقه متوسط و در یک کلام به علت فقدان زمینه مناسب، نتوانست پروژه اصلاحات سیاسی و نوسازی ایران را به سامان برساند و درواقع، جنبش مشروطیت عملا به یک بن بست سیاسی انجامید. این پژوهش به بررسی تاثیر زیر ساختهای اجتماعی در ناکامی مشروطیت در ایران، با تاکید بر فقدان طبقه متوسط می پردازد.